| |
Είναι κάποιες νύχτες που η ανάσα σταματά
τις στιγμές εκείνες στο νου μου σαν φέρνω ξανά
τις στιγμές που ο έρωτας σωπά
Τις νύχτες αυτές καρδιά μου στο μυαλό μου σ’ανοπολώ
και είναι μαρτύριο ο πόνος και αμέτρητα τα ποτά
που μέσα τους θα πνίξω την μορφή του πουθενά
Μα όσο και να κλαίω ψεύτικα κι αν γελώ
με τους φίλους μου κι αν βγαίνω και κάθε πρωί σ'άλλη αγκαλιά ξυπνώ
η μέρα με σκοτώνει όταν μέσα της τα μάτια σου δεν θα ξαναδώ
Και σπάω μαζί μου τον εαυτό μου βρίζω
που σ'άφησα να φύγεις απ την δικιά μου αγκαλιά
σ’εμένα τα χρεώνω όλα τα παλιά
και με μια σφαίρα σβήνω της ζωής μου τα κενά
μήπως και σε συναντήσω κάπου πιω μετά
τα μάτια μου να βρούνε το φώς τους ξανά
και η καρδιά μου να αρχίσει πάλι να χτυπά
στης μορφής σου τον ρυθμό που δεν έχει άλλη καμιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
