| |
Τρομάζω τις νύχτες
φωνές αλλόκοτες με κυκλώνουν
ψιθυρίζουν στους διαδρόμους λόγια στριφνά
Σ' ένα πλακόστρωτο πρωινό οι καφέδες σκοντάφτουν
μ' έναν ήλιο φευγάτο και γελαστό
Μάτια που γύρισαν τον κόσμο όλον
και ένα χαμόγελο σα φυλακτό
σφιχτά τα χέρια αγκάλιασαν της ζωής το κατώφλι
και μετανάστευσε η ελπίδα σε άλλη φυλακή
Φτηνά καφενεία
κομπολόγια του τοίχου και μαύρα λουριά
καπνίζει στο τζάκι μια Κυριακή που κάηκε
και το παράθυρο βλέπει θολά
Βρέχει πάλι απόψε
πλημμύρισαν τα σοκάκια κρασί
αρώματα και έρωτα με κόκκινα χείλη
περιδέραια από χώρες μακρινές
μουσικές και κονιάκ
Μα σα ζυγώνει η ώρα της μοναξιάς
τρέμουν τα πόδια μου
πίσω από πόρτες κλειδωμένες ο ύπνος μου νηστικός
με μια αγωνία να παίζει τον άνεμο στο πρόσωπό σου
και τον ιδρώτα να γεμίζει θάλασσα κάθε γωνιά
έτσι γίνεται
χρόνια τώρα
κάθε βράδυ και πιο πολύ
κάθε φορά και πιο δυνατά
Μαγεύουν τις νύχτες μου οι αναμνήσεις και ξεχύνονται απ' το παράθυρο τα αρώματα και τα ουρλιαχτά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
