Η ψυχή σιωπηλή
σε μιά πόλη γυαλί
κάνει βόλτες στενάζει
ιαχές του καημού βγάζει.
Κόσμος γύρω τρομάρα
με βουή και αντάρα
τη ψυχή γονατίζουν
συλλαμβάνεται τη βρίζουν.
Αντιδράς προχωράς ξεψυχάς και εσύ το παλεύεις
στο πώς στο γιατί στο μπορεί ερωτήσεις γηρεύεις
πουθενά αντοχή φοράς δανεική του δημίου θηλειά
μ᾽ ένα βλέμμα απλανές ερευνάς δεν βγάζεις μιλιά.
Η πόλη νεκρή
η ψυχή πιά μικρή
παγωμένο τ᾽αγέρι
συντροφιά μ᾽ένα αστέρι.
Φώτα λάμψεις παντού
λές και κάνουν βουντού
την ψυχή εξοντώνουν
αμαρτήματα πληρώνουν.
Παραδίνεσαι φταίς φορτωμένη στον ώμο ενοχές
του παρόντος και του χθές μεινεσμένες επαφές
εναντιώνονται της ζωής το πρότυπο βρίζουν
κονταυγή σαν φανεί με κασμά με σφυρί πόλη χτίζουν.
εναντιώνονται της ζωής το πρότυπο βρίζουν
κονταυγή σαν φανεί με κασμά με σφυρί πόλη χτίζουν.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο