| |
| | το κακό νικά πάντα πρώτο |  | | | "εμοί η εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος ο Θεός" | | |
[align=center][B][font=Palatino Linotype][color=navy]ποιά είναι η αιτία που νικά το κακό ώς γνωστόν πάντα πρώτο
άγνωστο μές την άγνοια νικά με το δόλο και μόνο
πάντα κι η προειδοποίηση που δέν την πιστεύουν υπάρχει
και έπειτα ο Θεός δικιάμου η εκδίκηση λέει θα πληρώσω[/align][/B]
(2012-05-01 έως 2012-05-05)
με την ευκαιρία, τώρα δημοσιοποιώ
πώς βγήκε το ψευδώνυμόμου σε αυτόν τον ιστοχώρο,
Άνουγια
(τονιζόμενο στην πρόπαραλήγουσα)
ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΕ ΤΑ ΕΝΥΠΝΙΑ:
…Ύστερα έξω βγαίνω, με υπερφυσική δύναμη δυό νεαρούς συνάντησα, σάν στων Χανίων το παλιό λιμάνι να ήμουν, εκεί άλλος άνθρωπος δέν ήταν, ο καιρός συννεφιασμένος, χειμωνιάτικος, αυτοί οι δύο στη θάλασσα μέσα παίζανε, στην αρχή όταν τους είδα νόμισα οτι στη θάλασσα μέσα κατα λάθος πέσανε και κινδυνεύανε και να τους σώσω ήθελα, ύστερα κατάλαβα οτι απλώς βίαια παίζανε. πρώτα φορούσαν ρούχα και είχαν μαζίτους κάποια πράγματα, ας πούμε βαλιτσάκια με αποσκευές, αλλα στη θάλασσα μέσα έτσι βίαια όπως παίζανε, τα ρούχα και τα πράγματατους η θάλασσα τα πήρε, εντελώς γυμνοί έμειναν. καθώς είπα, απίστευτη δύναμη έδειχναν, και ανεμελιά συνάμα, ό,τι θέλανε κάνανε και τίποτα δέν φοβόντανε. ας πούμε, απο τη θάλασσα για να βγαίνουν με τα χέρια του παλιού λιμενοβραχίονα τις πέτρες όπως πιέζανε, οι πέτρες θα λυγίσουνε νόμιζες. τεράστιες πέτρες ή σίδερα, τα παίζανε στα χέριατους σάν να ήτανε μπάλες του βόλλεϋ. απο τη θάλασσα μέσα σάν πετώντας βγαίναν και ξαναβουτούσαν. άν θέλανε τις τεράστιες πέτρες του λιμενοβραχίονα να τις ξεκουνήσουνε και μακριά να τις πετάξουνε μπορούσανε. ο ένας σαφώς μικρότερος, σάν του μεγάλου συνοδός φαινότανε, μπαίνανε βγαίνανε, με πολλή ζωηράδα, και οι δύο με απίστευτη δύναμη, αλλα ιδιαίτερα ο έναςτους ο μεγαλόσωμος ακόμη πιό δυνατός. κάποια στιγμή απο τη θάλασσα βγήκανε, εντελώς γυμνοί. πολύ τους θαύμαζα, προπάντων τον «μεγάλο», τον μεγαλόσωμο, σώμα μεγάλο, τουλάχιστον δυό μέτρα μπόι, αθλητικό, τέλειο σώμα. (η γύμνιατους δέν είχε καμία έννοια σεξουαλικής προβολής ή δράσης. ήταν σάν θεοί των αρχαίων Ελλήνων). το χέριμου για χειραψία με φόβο του έδωσα, γιατί με την χερούκλατου άν σε έπιανε, τα κόκκαλα θα σου λυγίσει νόμιζες. Ποιό είναι το όνομάσου; τον ρώτησα, Άνουγια μου απάντησε, αμέσως και πεντακάθαρα μου απάντησε, (ύστερα απο τη σκηνή, αλλα πάλι στο ενύπνιον μέσα, το όνομα με ελληνικά γράμματα έγραψα, ακριβώς έτσι: Άνουγια), και πρόσθεσε «είναι πρόσθιο»
(ποιός φθόγγος εννοούσε οτι είναι πρόσθιος στο όνομάτου; μόνο το «γι» είναι πρόσθιο. Σήμερα (2012-05-07) σκέφθηκα οτι μάλλον εννοούσε το ν, διότι στα Σανσκριτικά υπάρχει ένα ν σάν το δικόμας, οδοντικό (न) οπότε έχουμε άνου = अनु = έπειτα, υπάρχει και ένα ν με τη γλώσσα γυρισμένη προς τα μέσα, προς τα πίσω, αυτό γράφεται (ण), με το οποίο έχουμε अणु = ά,νου = άτομο της ύλης, ο Θεός λέγεται οτι αφού δημιούργησε τον υλικό κόσμο μπήκε παντού, σε κάθε άτομο της ύλης. Μόνο που αυτό το अणु (=άτομο ύλης) είναι με το ν που αρθρώνεται πιό μέσα στο στόμα, όχι πρόσθιο).
«Έχω και άλλα ονόματα, πολλά, είπε, αυτό (το Άνουγια) είναι το κυριότερο» (δηλαδή ή ο κόσμος με αυτό τον ξέρει, ή αυτό είναι το δυνατότερο. Στο ενύπνιον μέσα αντιλήφθηκα οτι αυτό το όνομα, Άνουγια, είναι το δυνατότερότου ώς मन्त्र, έτσι το αντιλήφθηκα). Ενώ γυμνός ήτανε, για λίγο αλλού κάπου κοίταξα, μερικά δευτερόλεπτα, βλέπω, ο μεγάλος τώρα ντυμένος ήταν, μιά μπλέ μπλούζα φορούσε, καλοκαιρινή απο εκείνες τις τρυπητές, παρόμοια είχα κάποτε, ώς φοιτητής απο 止 礼川三乃〣 την είχα αγοράσει, μιά παρόμοια και την φορούσα έξω απο το παντελόνι, αυτός τη φορούσε μέσα απο το παντελόνι, σχεδόν εφαρμοστή στο σώματου, ένα παντελόνι καφετί, σχεδόν εφαρμοστό του ερχόταν, με τσέπες και πάνω στα μπατζάκια, κάμποσες τσέπες, νεανικό ντύσιμο, απλά, φτηνά ρούχα φαινόνταν, και του ερχόντανε σχεδόν εφαρμοστά. (αφ’ ότου ξύπνησα σκέφθηκα οτι το μπλέ με το καφετί συμβολίζει τον ουρανό και τη γή). Τώρα ήσουν γυμνός, ρούχα πού βρήκες; τον ρώτησα. «σε ενός σπιτιού αυλή μπουγάδα απλωμένη βρήκα, (πλυμένα και για στέγνωμα απλωμένα) είχαν στεγνώσει, και τα πήρα» είπε. Φυσικά αυτό κλεψιά λέγεται, αλλα σ’ αυτόν κλεψιά δέν το θεώρησα, αφού τη δύναμη αυτουνού και του φίλουτου είδα, αυτοί άνθρωποι δέν είναι, θεότητες είναι αισθάνθηκα, άρα και τα ρούχα που πήρε κλεψιά δέν ήταν, αφού στο Θεό τα πάντα ανήκουν, ο Θεός ό,τι κι άν πάρει κλέφτης δέν είναι, διότι απο τα δικάτου παίρνει, έτσι το αντιλήφθηκα. Τότε μου δείχνει ένα σάν εκείνα τα πολυσέλιδα όπου βάζουν carte – visites, (κάρτ βιζίτ), σάν τετράδια είναι με πλαστικά φύλλα που έχουν διαφανείς θήκες για να συγκεντρώνει κανείς κάρτ βιζίτ. Ένα τέτοιο μαύρο πολυσέλιδο ήταν, πλαστικό, οι σελίδες γύριζαν κατα οριζόντιο άξονα. Πού το βρήκε και μου το έδειξε; αφού στη θάλασσα όλα όσα είχαν τα έχασαν, τώρα απο πού το έβγαλε; όπως ένας ταχυδακτυλουργός απο το τίποτε εμφανίζει κάτι, έτσι και αυτός μου το εμφάνισε, αφύσικο δέν μου φάνηκε, αφού Θεός πως είναι είχα αντιληφθεί, άρα ό,τι ήθελε να κάνει μπορούσε. Αυτό το «τετράδιο» σε κάθε σελίδα καμιά ντουζίνα κάρτ βιζίτ είχε, η κάθε κάρτ βιζίτ ένα όνομάτου είχε. Τα άλλα ονόματάτου για να μου δείξει, εκείνο το «τετράδιο» παρουσίασε. Τις σελίδες να γυρίζει άρχισε, σε κάθε σελίδα στις κάρτες επάνω το χέριμου έβαζα, τις άγγιζα, καθώς τις άγγιζα το χέριμου, η παλάμη και τα δάχτυλαμου φρικτά πονούσαν, σάν ηλεκτροφόρα αγκαθωτά συρματοπλέγματα να άγγιζα που καίγανε, σάν καυτά σύρματα να έπιανα πονούσα και φώναζα, απο τον πόνο τις φωνές να κρατήσω δέν μπορούσα, τσίριζα, αυτό το μαρτύριο για να τελειώσει του «τετραδίου» οι σελίδες να τελειώσουν και να το κλείσει ήθελα, εν τέλει το έκλεισε. Με κοίταξε ΣΆΝ να μου έλεγε: και το κυριότερο, το πιό ισχυρό όνομάμου, Άνουγια, σου φανέρωσα, και τα άλλα ισχυρά ονόματαμου σου έδειξα, και με αποχαιρέτησε λέγοντας «νά ’σαι καλύτερα», και έφυγε μαζί με τον μικρόσωμο φίλοτου.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΝΥΠΝΙΟ, το οποίο είχα φρέσκο στη μνήμη για κάμποσο καιρό. Επιδέχεται πάρα πολλές ερμηνείες, αλλα όλες οι ερμηνείες μου δείχνουν οτι ήταν ο Θεός που διάλεξε αυτήν τη μορφή για να μου παρουσιαστεί. Εκείνη τη μέρα ή περίπου τότε σε ένα μαγαζί (υγιεινών τροφών) άκουσα να παίζει το τραγούδι "μέχρι που γνώρισα εσένα, κ όλα ξένα τα παλιά, κ όλη ζωήμου στα χαμένα, μέχρι που γνώρισα εσένα..." κ δεδομένου οτι δέν είχα τότε καμιά νέα γνωριμία εκτός του Άνουγια κατ' όναρ, αμέσως το έλαβα ώς σημαδιακό, οτι η κατ' όναρ γνωριμίαμου με τον Άνουγια ήταν αυτή που άλλαξε όλη τη ζωήμου. Μόλις πήγα σπίτι κ κάθισα στον υπολογιστή, έκανα αναζήτηση με τα λόγια που θυμόμουν απο το τραγούδι "μέχρι που γνώρισα εσένα", κ η αναζήτηση με έφερε στο στιχοι.ινφο όπου βρήκα όλα τα λόγια του τραγουδιού, κ με αυτήν την ευκαιρία πρωτογνώρισα τον ιστοχώρο αυτόν, το στιχοι.ινφο
Τότε είπα να εγγραφώ. Τί όνομα λοιπόν να χρησιμοποιούσα; σκέφθηκα: όλα για εκείνον, Άνουγια
(επειδή τελειώνει σε –α το περνούσανε για θηλυκό όνομα, αλλα δέν είναι –α η κατάληξη της ονομαστικής, η οποία στα Σανσκριτικά είναι –αχ ή -άσ, -ας, -οο, (-α όταν ακουλουθεί άλλο φωνήεν), ανάλογα με το τί ακολουθεί. Τα θηλυκά στα Σανσκριτικά λήγουν σε μακρό –αα. Αυτό το –α είναι ο χαρακτήρας του θέματος χωρίς κατάληξη).
Το όνομα αυτό ερμηνεύεται με πάρα πολλούς τρόπους, ας πούμε άν αντιστρέψουμε τις συλλαβές γίνεται ja-nu-a που σημαίνει στα λατινικά «πόρτα». Κάθε φορά που θα το σκεφτώ, μπορώ να βρώ μιά νέα ερμηνεία του ονόματος. Αλλα η πιό βασική ερμηνεία μου φαίνεται πως είναι απο ανου (στα Σανσκριτικά ανου=έπειτα, αντίστοιχο του ελληνικού ανα-) και -ια=ερχόμενος, απο τη ρίζα ι = έρχομαι, φθάνω (απο όπου στα Ελληνικά εῖμι, ιών, κλπ), άρα Άνουγια=αυτός που ΕΠΕΙΤΑ έρχεται, διότι είναι πιό καλός απο κάθε τί άλλο, και το πιό καλό πάντα έπειτα έρχεται.
Σήμερα μου έρχεται στη μνήμη τί είπε ο αρχιτρίκλινος στον εν Κανά γάμο: όλοι οι άνθρωποι πρώτα σερβίρουν το καλό κρασί, κ ύστερα, όταν σουρώσει ο κόσμος, τους σερβίρουνε το πιό σκάρτο. Αλλα εσύ πρώτα σέρβιρες το δεύτερης ποιότητας, κ ύστερα το πιό καλό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | το καλό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι καλό· το κακό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι κακό. | | | |
|
prince philip
07-05-2012 @ 10:20 | ::yes.:: | | agrafos
07-05-2012 @ 11:30 |
ο αχρονος θεος
δεν μπορει να ειναι προσωποποιημενος θεος που
σκεφτεται που αισθανεται που συνομιλει
να προγραμματιζει γιατι ολα αυτα ειναι δραστηριοτητες μεσα στο χρονο
και αρα υποκειται στους νομους της φυσικης του χρονου
και αρα δεν ειναι παντοδυναμος ετσι κι αλλιως απο την παραδοχη σου πως καθε φορα επεται του κακου
ο θεος ομως δεν θα μπορουσε να εχει δημιουργησει τον χρονο αρα και το συμπαν
γιατι απλουστατα ακομη κι αν παραδεχτουμε πως ειναι η πρωτη αιτια των παντων και δεδομενου οτι
οτι η αιτια προηγειται του αποτελεσματος
η αιτιοτητα ειναι δραση μεσα στον χρονο
αρα ο χρονος πρεπει να υπαρχει πριν προκυψει
το αποτελεσμα καποιας αιτιας
απλως ανουγια μου πρεπει να διαλεξεις αναμεσα στο
να αρνηθεις ολους τους νομους της φυσικης
αρα και την ιδια την πραγματικοτητα ακομη κι εμας τους δυο κι ολο το συμπαν
και στην μεταφυσικη σου αγυρτεια.....
και φυσικα θα πραξεις το δευτερο
οπως εκαναν οι ομοιοι σου στην Υπατια
την Αλεξανδρινη .....ξερεις εσυ
| | anuya
08-05-2012 @ 13:28 | το χτύπημα εκ του πλαγίου είναι το γνώρισμα του κάθε συκοφάντη: δέν πιάνει το θέμα, αλλα το γυρίζει. Δέν μπορεί να χτυπήσει όπως οφείλει ένας πυγμάχος, κ χτυπάει εκεί που δέν επιτρέπεται. Εδώ το θέμα είναι γιατί το κακό νικάει πάντα πρώτο, αλλα ο συκοφάντης το γυρίζει στα επιχειρήματα οτι δέν υπάρχει Θεός. Ο εν λόγω γνωστός κ μή εξαιρετέος σύντροφος που παριστάνει τον κομμουνιστή είναι στην πραγματικότητα Σιβαΐτης, δηλαδή λάτρης του "Σίβα", ο νοών νοείτω, κ είναι δικαίωματου, αφού ο καθένας έχει την ελευθερία να πολεμάει εναντίον του Θεού, το οποίο ακριβώς επιβεβαιώνει την ύπαρξη του Θεού, διότι άν δέν υπήρχε, τότε ποιόν πολεμάνε;
Αλλα το να κατηγορούμαι για αγυρτεία, αυτό στο χωριόμου λέγεται βρισιά, κ επισήμως λέγεται συκοφαντική δυσφήμιση. Δια ταύτα, αυτό είναι το τελευταίο σχόλιο απο μεριάς άγραφου.
Υπατία Αλεξανδρινή, κάτι μου λέει, αλλα δέν θυμάμαι. Δέν νομίζω οτι είναι απαραίτητο να το ξέρουμε. Υπάρχουν άλλα πράγματα πιό απαραίτητα.
Συγκεκριμένα, οι μέν Μουσουλμάνοι λένε οτι ο Θεός δέν μπορεί να ενσαρκώνεται σε ανθρώπινη ή άλλη μορφή. Αυτό όμως είναι άρνηση της παντοδυναμίαςτου.
Είναι ωραία η παρατήρηση του ιερού Αυγουστίνου οτι όχι μέσα στο χρόνο, αλλα μαζί με τον χρόνο έπλασε ο Θεός τον κόσμο. Δέν μπορούμε να πούμε οτι υπήρχε χρόνος όταν δέν υπήρχε κίνηση ή όταν δέν υπήρχε καμία αλλαγή.
Όπως κ να έχει, δέν μπορεί να αποδειχθεί οτι υπάρχει Θεός, διότι για να αποδειχθεί κάτι, πρέπει να αναιρεθεί το αντίθετότου. Αλλα δέν υπάρχει τίποτε που να είναι αντίθετο προς τον Θεό. Όλα είναι μέρη του Θεού, κ η ύλη, κ το πνεύμα, κ ο χρόνος, κ το εκτός χρόνου, κ όσοι του εναντιώνονται κ λόγω κάποιων συμφερόντων προσπαθούν να αποδείξουν οτι δέν υπάρξει, κ αυτοί ακόμη είναι ένα μέρος του Θεού. Ευχαριστώ για την κατανόηση.
| | pithanos
10-05-2012 @ 23:18 | οι λάτρες του Σίβα δεν είναι άθεοι
ο Σίβα είναι η μεγαλύτερη θεότητα των Ινδουιστών και το όνομά του παρ' ότι συνδέεται με την καταστροφή, είναι επίσης ο θεός της δημιουργίας- και όχι ''κάτι σαν τον διάβολο'' που έγραψες σε άλλη ανάρτηση σου.
Ως αναφορά στη καταστροφή, αυτή είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κάθε μορφής ύλης κ τέτοιας δημιουργίας και πέρα από απλός συμβολισμός, έναρξη νέας δημιουργίας και πολλών ισοδύναμων (με την καταστροφή) ευεργετικών καταστάσεων σε άλλο επίπεδο (νους, εγωισμός, υλικό σώμα, άφθαρτο πνεύμα, άσκοπες δράσεις, ενσαρκώσεις, Αντβάιτα κλπ)
Τα περισσότερα τα γνωρίζεις είμαι σίγουρος αλλά μέσα στα γραπτά σου, απ τη μια έχω δει πράγματα που διαβάζω και μου υπενθυμίζουν καλές σκέψεις και ιδέες, απ την άλλη όπως εδώ (στο σχόλιο), μου δίνεις την εντύπωση ότι παρ όλη την αγαθή σου πρόθεση,τα έχεις κάνει κάπου σαλάτα, επιβεβαιώνοντας μου επίσης (χωρίς να το χρειάζομαι) τη σοφή ρήση (που δεν ακολουθείς), ότι δεν αρμόζει να αραδιάζουμε τις θρησκευτικοπροσωπικές μας απόψεις, χωρίς καν να μας έχει ζητηθεί, από κάποιον έστω ( που κι αυτό όσοι κάνουν, είναι από απλή τάση για ικανοποίηση της περιέργιας τους κ όχι από πραγματική δίψα για γνώση, κι εν τέλει ποιοι είμαστε εμείς που μόλις όχι βιώσουμε αλλά διαβάσουμε το ένα κ τ' άλλο, πάμε να κάνουμε στους άλλους τους νέους πνευματικούς οδηγητές και διδασκάλους, αλλά ναι αυτό, έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε τους άλλους) κι άσε ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ από κει που θέλουμε να τους κάνουμε το καλό (κατά μας) , οδηγούμαστε κι εμείς κι εκείνοι σε επιχειρηματολογικές διαμάχες εγείροντας τα συναισθήματα που πολλές φορές επιτυγχάνουν να βράσει το αίμα από το θυμό (και κάποια συστατικά του κάνουν 6 μήνες να επανέλθουν) κι εν τέλει να παρασύρουν εκείνους που για την ευδαιμονία τους θέλαμε να ''επιμορφώσουμε'' να πέσουν και σε φάση βλαστήμιας κ ούτω καθ'εξής.
Όπως λοιπόν τώρα, δεν απέφυγα να γράψω, χωρίς να υποπέσω -ευτυχώς- στην παραπάνω κατάσταση, και χωρίς καμία όρεξη -πίστεψέ με - μόνο και μόνο, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι ο agrafos από πάνω - πέραν του ιστορικού που πιθανώς έχετε - δε βλέπω ο άνθρωπος να συκοφαντεί κανέναν, την αθεΐα του τεκμηριώνει ( όπου διαφωνώ, αλλά αυτό είναι άλλο) κατά τρόπο, σωστό ή λάθος που και σαφώς σχετίζεται με το θέμα σου, εκείνου που νικάει το κακό, οπότε (και τέλος) πάλι σαφώς, δεν είναι ο λάτρης του Σίβα, του Ινδουιστικού θρησκευτικού μυστικισμού. | | anuya
22-05-2012 @ 14:01 | Είναι σατανιστές κ το καλύπτουν με διάφορες σοφιστείες σάν τις δικέςσου. Το έχω ψάξει όσο κανένας. Βεβαίως οι σατανιστές δέν είναι άθεοι, ίσα ίσα αυτοί περισσότερο απο όλους πιστεύουν κ μάλιστα εμπράκτως (ανάποδα), απλώς τους κατέχει το πνεύμα του φθόνου που συνεπάγεται το ψεύδος. Ενώ πιστεύουνε στο Θεό, λένε οτι δέν έχει εγκόσμια δύναμη, την οποία έχει τάχα το δικότους αφεντικό. Αυτή είναι η κύρια διαφοράμας απο τους Σιβαΐτες.
Είναι φανερό απο τις γραφές των ινδών όσο κ των χριστιανών κ όλων των άλλων οτι ο Σιβα είναι ο ίδιος ο δΪάβολος, ο Αρειμάνιος των Περσών, ο Λόκι των σκανδιναυών, όλα είναι το ίδιο πράγμα με διαφορετικά ονόματα για να μπερδεύουνε τον κόσμο.
Κάποιοι απο αυτούς που τυπικά λατρεύουν τον Σιβα, στην πράξη λατρεύουνε Θεό, ενώ πάμπολλοι απο τους δήθεν λάτρεις του Θεού είναι στην πράξη σατανιστές, όπως ήτανε κ οι αρχιερείς των Εβραίων κ όπως οι ινδοί γκουρου διεθνους φήμης. Ο Χριστός τους έδειξε τόσα θαύματα - δέν πιστέψανε ποτέ οτι τα έκανε με δύναμη Θεού, γιατί κατ αυτούς μόνο ο σατανάς έχει δύναμη. Αυτό είναι το κύριο γνώρισμα των λάτρεων του Σιβα με όλατου τα ψευδώνυμα. Αυτά τα λέω όχι απλώς θεωρητικά αλλα απο εμπειρία πολλών πραγματικών προσώπων που γνώρισα στο διαδίκτυο κ στην πραγματικότητα.
Στην Ινδία δέν μπορείς να τα πείς αυτά, διότι είναι η κατ εξοχήν κοιτίδα των απογόνων του Κάιν, κ οι υπόλοιποι αναγκάζονται να καλοπιάνουν τους Σιβαΐτες για να μήν τους πάρει η κατάρατους. Άμα σε έχει πιάσει ποτέ κατάρα αθίγγανου ή ινδού ανέγγιχτου (είναι το ίδιο πράγμα), μόνο τότε ξέρεις τί εστί, θα φροντίσεις να μήν το ξανακάνεις! Εσύ έχεις γίνει ένα με αυτούς (χωρίς να το καταλαβαίνεις άραγε;) γιατί σε επηρέασε η ινδική φιλοσοφία που αναπόφευκτα είναι εμποτισμένη απο τις ιδέες των παιδιών του Κάιν, κ νομίζεις οτι έχουν κάποιες γνώσεις περισσότερες απο ό,τι η χριστιανική παράδοση. Αμ δέ!
Τον άγραφο πάντως τον ξεαπόκλεισα, μιά κ τον είδα σήμερα κ μου φέρθηκε φιλικά, λυπάμαι μόνο που κάθισα κ σπατάλησα την ώραμου με λόγια που ποιός θα τα αναγνώσει; Είναι προτιμότερο να μήν αποκλείω, για να ξεσκεπάζεται ο καθένας τί καπνό φουμάρει. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
