| |
Ζω προχωρω τα βράδυα μόνος περπατώ...
ανθρώπους συναντώ και τους παρατηρώ...
πως νιώθουν και πως σκέφτονται προσπαθώ να δω....
ληγη απ την λογική μου μέσα τους να βρω...
μα τι να πω μ αυτά που βλέπω απορώ...
δεν γίνεται ο κόσμος να έχει φτασει εδώ...
ειναι τραγικό δεν υπάρχει κάτι το αληθινό...
και για να συνεχίσω ανάβω κάνα ρο...
αγκομαχω για ν αντέξω σ ενα κόσμο πλαστικό...
που όλοι ξέχασαν πως ειναι να δείχνουν σεβασμό...
πέθαναν τα αισθήματα τ αγνά τα σ'αγαπώ...
σκότωσαν τον έρωτα απλά για το κοκο...
κατέστρεψαν την φιλία μ ενα τρόπο οδυνηρό...
χάσανε κάθε αξία δεν ζούνε με ρομαντισμό...
όσο τα σκέφτομαι φίλε τόσο πιο πολύ πονω...
το μόνο που τους νοιάζει πλέον ειναι το ρευστό...
και για αυτο κάνανε το "εμείς" "εγώ"...
πάγωσαν ότι ήταν όμορφο ζεστό...
ολονων το βλέμμα έγινε επικριτικό...
δεν ζούνε πλέον τίποτα συγκινητικό...
βγάλαν από τη ζωή τους την έννοια του εκτιμώ...
κανείς δε ζει με ειλικρίνεια και αυθορμητισμό...
χάθηκαν μέσα στα ευρώ και στον καταναλωτισμό...
έπαψαν να εκφράζονται με κάτι δημιουργικό..
ότι σου προσφέρουν πια δεν ειναι χαριστικό...
στοχεύουν πάντα να κερδίσουν κάτι απ αυτό...
κι όταν βρουν να ζήσουνε κάτι δυνατό...
το φοβούνται το αποκαλούν "υπερβολικό"...
χαμογελάνε με ενα τρόπο παραπλανητικό...
επιζητούν γλυκό συναίσθημα μα περιστασιακό...
κυνηγούν τα μεγάλα διώχνουν κάθε τι μικρό...
που θεωρούνε δεδομένο ενώ ειναι σημαντικό...
προβάλουν προς τα έξω κάτι πλασματικό...
προσπαθούν να ζήσουν με το μέσα τους νεκρό...
σταμάτησαν να πιστεύουν σε κάτι ξεχωριστό...
σου λέω φίλε αυτό ειναι εξοργιστικό...
εγώ σιχάθηκα το κόσμο σας τον φτιαχτο...
αποδεχτηκα την αλήθεια και το μοναδικό...
απεβαλλα από γύρο μου όλο αυτό το πλαστικό..
το παρατηρώ που λιώνει μ ενα δάκρυ μου καυτό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
