Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το ξύλινο αλογάκι
 Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του
 
[I]Στην μνήμη του ηθοποιού Νίκου Απέργη[/I]

Είδα, παιδιά, το ξύλινο αλογάκι,
να στέκεται σε βάραθρο βουερό,
εφύσαγε τ’ ανάλαφρο αεράκι
και σύγκορμο τρεμούλιαζε, θαρρώ.

Γιατί φοβάσαι, ξύλινο αλογάκι,
το ρώτησα σε τόνο τρυφερό
κι ώσπου να γαληνέψει σε λιγάκι,
πέντε φορές εδίψασα νερό.

Κι απάντησε το ξύλινο αλογάκι:
«Το βάραθρο, για βάθρο το θωρώ.
Να, κοίτα! Βασιλιάδες απ’ το σκάκι,
περνάνε στον ορίζοντα, σωρό».

Τα νέφη θα ’ναι, ξύλινο αλογάκι,
ξέμαθα μες στον δύσκολο καιρό.
«Όχι». Πού πάνε; «Πάνε στην Ιθάκη».
Τόσο πολύ να τρέμεις, απορώ.

Χαιρέτησα το ξύλινο αλογάκι
και κύλησα σε βάραθρο βουερό,
ετίναξα τις στάχτες στο τασάκι,
απ’ το τσιγάρο μου, το Marlboro.

Π.Θ.Τουμάσης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι.
 
στίχος
11-05-2012 @ 13:29

..υποθέτω (είμαι βέβαιη) το κόκκινο Marlboro..
..εξαιρετικό..
επίκαιρο, με πρωτυπία στον υπαινιγμό..
!!!!!!
zolou
11-05-2012 @ 14:27
::smile.::
monajia
11-05-2012 @ 18:25
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
zanneiotisa
11-05-2012 @ 18:56
Τέλειο!!! ::theos.:: ::theos.:: ::love.::
Aνδρέας Lark
11-05-2012 @ 19:20
...απόσταση ονείρου και πραγματικότητας...
!!!
ΑΝΑΜΠΕΛ
11-05-2012 @ 20:37
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΛΟΓΑΚΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΜΑΘΟ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τόσο πολύ να τρέμεις, απορώ.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΙ ΕΓΩ ΑΠΟΡΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::scare.:: ::scare.:: ::scare.::
ptoumassis
12-05-2012 @ 20:00
Το κλειδί φίλες και φίλοι μου, είναι νομίζω το λογοπαίγνιο "βάραθρο" και "βάθρο". Θέλω να πω ότι, όταν ανεβαίνεις κοινωνικά και καταξιώνεσαι, πατάς δηλαδή σε βάθρο, μπορεί στην ουσία να κατακρημνίζεσαι σε κάποιο βάραθρο... Βλέπετε με τι απάθεια στο τέλος βάζω τον ήρωά μου να σβήνει το τσιγάρο στο τασάκι; Εγώ είμαι αυτός, που όλο επιδιώκω την καταξίωση και αντί για την καταξίωση (που αφού την επιδιώκω τόσο πολύ, δεν την αξίζω) βρίσκω τα βάραθρα. Μμμ... Αυτό θέλω να πω. Τώρα, σαν λογοτεχνική αξία μπορεί να είναι μηδέν. Ευχαριστώ τον Ανδρέα που το έβαλε στα αγαπημένα του, ευχαριστώ όλες και όλους εσάς που σχολιάσατε...

Παναγιώτης Τουμάσης
Υπερευαισθητηρας
12-05-2012 @ 20:13
Κι εγω στα αγαπημένα γιατί είναι σπουδαίο ποίημα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο