| |
[B][I][align=center]
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΣΣΕΡΑ
Έρχονταν καινούριος χρόνος.
Ο χοντρό-βασιλιάς καθόταν στο πλούσιο τραπέζι του, αλλά δεν έτρωγε.
Άσχημος χρόνος ο περσινός. Κακή σοδειά ,έπεσε πυρετός στα ζωντανά και τ’ αφάνισε κι ο βασιλιάς του διπλανού βασιλείου του πήρε δυο λιβάδια και τρεις πηγές απειλώντας τον με πόλεμο. Και να! τώρα έμπαινε ο καινούριος χρόνος και τίποτα καλό δεν προμήνυε. Φόρους, κι άλλους φόρους έπρεπε να βάλει
Αυτό έπρεπε να είναι το πρώτο διάταγμα της νέας χρονιάς. Νέοι φόροι.
Φωνές και γέλια ακούστηκαν απ’ το διάδρομο.
“Αφέντη ,αφέντη καλά νέα .Σημάδι.”
“Μεγαλειότατε, μόλις μπήκε η νέα χρόνια κι έχουμε γεννητούρια, μάλιστα δυο γέννες μαζί, η φοράδα σου έκανε πουλάρι σερνικό, κι η μαγείρισσα το ίδιο, αγόρι. .Σημαδιακό αφέντη καλό σημάδι”.
Καιρό περίμενε ο Βασιλιάς να γεννηθεί εν’ αγόρι στο παλάτι. Από τότε που έχασε το μονάκριβό του, είχε τάξει το πρώτο αγόρι που θα γεννιόταν στο παλάτι, θα γινόταν ο διάδοχος του. Μια εξιλέωση για το παιδί που έχασε.
Άλλωστε, πάντα του άρεσε του γιου του να παίζει με τα παιδιά των υπηρετών.
Εκείνη την μέρα, στα γενέθλια για τα δεκατέσσερα χρόνια του, του είχε κάνει δώρο ένα δίχρονο επιβήτορα, κάτασπρο σαν και την αγνότητα του. Όταν τον είδε ο μικρός έχασε το μυαλό του απ’ την χαρά του. Μόνος του τον έζεψε κι ανέβηκε πάνω του .Τι ομορφιά, θυμάται, τι περηφάνια! Επέμενε το παιδί, να πάρει τον φίλο του, γιο του κηπουρού, και χυθούν στη καταπράσινη κοιλάδα έξω από το Βασίλειο. Ο ίδιος όμως ήθελε να τον πάρει μαζί του, στο κυνήγι που είχε οργανώσει ειδικά για τα γενέθλια του .
Με βαριά καρδιά το παιδί δεν του χάλασε το χατίρι και πήγε μαζί τους. Το κυνήγι πήγε όπως το είχε σχεδιάσει. Πρώτα αυτός, ο γιος του, σκότωσε ένα ζαρκάδι και μετά όλοι μαζί κυνήγησαν μια αγριογουρούνα με τα δυο μικρά της .Γύρναγαν και σκεφτόταν να του επιτρέψει να κάνει με το ζαρκάδι ένα τσιμπούσι στη δυτική τραπεζαρία και να φωνάζει όλους τους φίλους του.
Απ’ το πουθενά εμφανίστηκε εκείνο το μακρυκέρατο ελάφι. Καθώς το σημάδευε ένα γυμνό αγόρι πετάχτηκε μπροστά του και το έδιωξε μακριά.
Αυτός, με τόσους πόλεμους και τόσες ανθρώπινες ζωές χαμένες, ποτέ δεν κατάλαβε γιατί ο Υπασπιστής του σκότωσε το γυμνό αγόρι. Γι αυτό και τον έδιωξε από το βασίλειο. Έδωσε διαταγή να πάρουν στην πόλη το νεκρό παιδί, μέχρι που κάποιος υπηρέτης που το γνώρισε, είπε να το θάψουν καλύτερα στο δάσος, μιας και δεν είχε κανέναν συγγενή. Έτσι κι έγινε
Βάζανε οι υπηρέτες πέτρες πάνω στον τάφο του, όταν κάτω από μια πέτρα πετάχτηκε μια οχιά, σούρνοντας και σφυρίζοντας πέρασε κάτω από τα πόδια του αλόγου του γιου του .Άμαθο το παιδί, δεν μπόρεσε να κρατηθεί στο άλογο που σηκώθηκε στα δυο του πόδια, έπεσε και το άλογο πέρασε από πάνω του.
Σαράντα μέρες πάλευε να σταθεί στη ζωή. Σαράντα μέρες το παιδί πάλεψε με την ψυχή του. Έλιωνε, και μαζί μ αυτό έλιωνε και η βασίλισσα. Τους έβλεπε και σκεφτόταν τον γύφτο πεταλωτή του πατέρα του που ευχόταν συνέχεια “Μη σ’ αξιώσει ο θεός να δεις τί αντέχεις”
Την τεσσαρακοστή μέρα, καθόταν στο προσκέφαλο του παιδιού του, όταν το άκουσε να λέει “μην κάνεις κακό στο ζώο μπαμπά” κι έφυγε. Σε δυο μήνες έφυγε και η Βασίλισσα
“Μη σ’ αξιώσει ο θεός να δεις πόσα μπορείς να αντέξεις”
“Φέρτε το παιδί θα το υιοθετήσω”, φώναξε ο Βασιλιάς “και μαζί με αυτό και τον πατέρα και τη μάνα του”. Αυτός, θα γίνει ο Διάδοχος μου΄΄
Έτρεξαν τα υπηρετικά να πουν τα καλά νέα στη μαγείρισσα .Φέρανε το παιδί στον Βασιλιά και το απίθωσαν στα χοντρά του χέρια. Κουνούσε χέρια και πόδια, λες και ήθελε να πετάξει, το αγκάλιασε, αυτό γύρισε το κεφαλάκι του στην άδεια κυνηγετική τροπαιοθήκη και μετά τον κοίταξε στα μάτια, και κοιμήθηκε στην αγκαλιά του.
Τα πόδια του Βασιλιά κόπηκαν, χλόμιασε.
“Το γυμνό αγόρι στο δάσος” ψέλλισε κι άφησε το μωρό σε έναν μαλακό χειροποίητο καναπέ, που έφτιαξε ένας δεινός μερακλής τοπικός τεχνίτης.
Φώναξε τον γραμματικό του για το πρώτο διάταγμα του χρόνου.
“ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ”
Και έτρεξε στον στάβλο να δει τα μάτια του πουλαριού που μόλις γεννήθηκε
συνεχιζετε.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
