| |
Κάθεσαι και λογίζεσαι όλα τα πεπραγμένα,
ιδέες και λεγόμενα, απρόσωπα παιδιά.
Σε τυραννούν, τις σκέψεις σου σκαλίζοντας, φτιαγμένα
κι ακροβατόντας σε άτρωτα μ' αστήριχτα σχοινιά.
Το νοερό του είναι σου καρτερικά προσμένεις,
ξανά να έρθει να σε βρει, ξανά να λησμονείς
αυτά που έλεγες σκυφτός μα τώρα δεν προφταίνεις
γιατί η αιτία σάπισε κι ας την αναπολείς.
Η Νύχτα το ξημέρωμα κι αν μακρυνή σου δείχνει
μη γελαστείς δεν πέρασε δα τόσο ο καιρός.
Κι η εφτάψυχή σου λευτεριά στο θάνατο σε ρίχνει
αφού σφιχτά εφτά φορές αγκάλιασε το φως.
Στέκομαι και λογίζομαι, σου σιγοτραγουδάω
ιδέες κι άγρια όνειρα μα τόσο αλαργινά.
Τον εαυτό μου σιωπηλά μ' άγιο κρασί μεθάω
μα 'συ έχεις φύγει μακρυά κι ίσως παντοτινά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
