| |
Ξεκινας ονειρα αρματωμένος
μυθους να ξαναπλασεις,να ξορκισεις το χτες
την φυγη ασπιλλης νιοτης ντυμενος
της ψυχης μονο ακους προσταγες
μου ζητας χρονια πισω να σβησω
ν'ανατειλλω τον ηλιο στου μυαλου σου σπηλιες
το παρον μου δε μπορω να δανεισω
φοβους σου να μοιραστω κι απειλες
R
Δεν θα ριξω της ελπιδας τα διχτυα
ψηλα τ'αστρα απλωμενα νοσταλγουν το βυθο
ποιος να ξερει προς τα που τρεχει η αληθεια
η ζωη οι στιγμες ειναι που ζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
