| |
Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ
Απόψε ήρθε σπίτι μου, μια παιδική μου φίλη,
Την πόρτα μόλις άνοιξα, με φίλησε στα χείλη,
Την κοίταξα περίεργα, αλήθεια τι να θέλει,
Το πρόσωπό της έλαμπε, σαν ήλιος π’ ανατέλλει !
Με ξέχασες μου φαίνεται, τα χρόνια έχουν περάσει
Ποτέ σου δεν με φώναξες, κι ας μ’ είχες ξελογιάσει
Για κοίτα με δεν άλλαξα, σαν τότε, πάνε χρόνια!
Μαζί τα βράδια ήμασταν, με ζέστη και με χιόνια!
Δικός μου όμως νόμιζα, πως θα ‘σουνα για πάντα
Μα πόσα χρόνια πέρασαν, κοντεύουν τα τριάντα,
που έχεις πάψει να με θες, σαν φίλη, σαν φροντίδα
Εγώ όμως δεν σε ξέχασα, γλυκιά μου ηλιαχτίδα
Και τώρα που με ζήτησες, σου ήρθα δίχως άλλο
Παρέα οι δυό να χτίσουμε, ένα όνειρο μεγάλο
Εσύ κι εγώ να κάτσουμε, πιασμένοι χέρι- χέρι
Και αγκαλιά να ζήσουμε αυτό το καλοκαίρι
Το ξέρω με επιθύμησες, με ζήτησες και νάμαι
Το χέρι κράτα μου σφιχτά, να φύγουμε να πάμε,
Στο ονειροδρόμειο φτάσαμε, στα ύψη θα βρεθούμε
Εκεί που η φαντασία σου κι εγώ, θα ενωθούμε
Το ξέρω όμως, πως γρήγορα θα μ’ αρνηθείς και πάλι
Και πως σε μένα ξαφνικά, θα σκύψεις το κεφάλι
Και ακόμα ένα χωρισμό, σαν τότε θα ζητήσεις,
Τη μοναξιά σου, μάτια μου, πάλι θα την αφήσεις!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
