| Ακούω τις οιμωγές μιας μοναξιάς και είμαι βέβαιος ότι δεν είμαι μόνος.
Ακούω το γέλιο μιας συντροφιάς και είμαι βέβαιος ότι είμαι μόνος.
Ποιο κλάμα και γέλιο;
Ποια λύπη και χαρά;
Ποιο χαμόγελο και δάκρυ;
Όλα μαζί τ' άκρα και εν τω μεταξύ οι ακρότητες της απάθειας.
Καλύτερα να αποσοβηθούν τα άκρα της αλαζονείας παρά οι ακρότητες.
Πρέπει να ταπεινώνεσαι καθημερινά και να πολεμάς την αδιέξοδη περηφάνια ενός επηρμένου Εγώ!
Αλλά η έπαρση είναι η τροφοδότρια αρχή του ανθρωπάκου.
Και η αυταρέσκεια το περιχαράκωμα του.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|