| |
Ξόδεψα…
ασύστολα…
άνευ αποταμιεύσεων…
χωρίς ψεγάδι αμαρτίας…
κοιτάσματα επιλογών σας…
σκόρπιες ανάσες…
σ’ από-κρυφες πληγές…
νίβατε το πρόσωπο…
με το φως της δικής μου όρασης…
σ’ ένα ραγισμένο καθρέφτη…
κρυφής ντροπής…
το κόκκινο επούλωνε τις χαράδρες…
χωρίς τρόμο…
ασέλγειας υποδομή…
αναδομούσατε…
μεταχρονολογημένες μετοχές…
στις γαμημένες σκιές της «ζωή» σας…
Δόξαζα τον Έρωτα…
χωρίς υπο-σχέσεις…
χωρίς να μολύνω την Αγάπη…
λιτανείας θαύμα…
στην ανομβρία του κορμιού σας…
οι κάθετες αισθήσεις μου…
στον παραλήρημα σας…
υπογράφατε λευκές επιταγές…
επ’ ονόματι…
μια άγνωστης αυτ-απάτης…
Τώρα που είμαι απών…
ριζώνετε την μιζέρια…
ανακυκλώνεται την μοναξιά σας…
εκσπερματώνοντας χολή…
σπιλώνοντας την γεύση…
τις δονήσεις…
ενός ανένταχτου επαναστάτη…
που έντιμα σας χαρίστηκε…
ρίζωσε στα στεγνά σας σπλάχνα…
εφηβείας ταξίδι…
άγνωστες πατρίδες…
κουλτούρες μυστικές…
στον άηχο κόσμο σας…
Αποχώρησα…
αφήνοντας τις χειροπέδες…
στα τρεμάμενα δάχτυλα σας…
που εκλιπαρούσαν άστοχα…
να φυλακίσουν την Ζωή μου…
Αρρωστήσατε…
στην ύπουλη παραμυθία…
που τάξατε στην ταραχή σας…
παγώσατε…
νεκρώσατε…
Στο Μεγαλείο…
ενός Ηγέτη…
που δεν Ανήκει…
στην φυλακή σας
στην μικρή σας…
μίζερη…
σκοτεινή πατρίδα…
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
