Δεν σου το κρύβω πώς σε περίμενα ...
κομμάτι της ψυχής μου σου᾽χα δώσει
ήσουν απών απ᾽ όλα γύρω μου ...
μία καρδιά τζάμπα είχες ματὠσει .
Χρόνια έμεινε ακλόνητη η ελπίδα μου
μα είχε χαράξει άλλη πορεία το εγώ σου
τα λὀγια σου κειμήλιο είχα κάνει
θἀ᾽δινα την τελευταία τ᾽αίματος ρανίδα μου
πίσω δεν κοίταξες ποτέ ...μόνο τον εαυτό σου.
Στων ματιών σου το λιμάνι είχα αράξει
μιας πεταλούδας πέταγμα έγινε η μορφή σου
ώρες ολόκληρες στημένη στο παράθυρο
η φωνή σου δυνατή μ᾽ ἐλεγε αγάπη μου κοιμήσου
πάντα όμως άφαντος πρίν η αυγή χαράξει.
Τ᾽ όνειρο της εκκλησιάς άλλος τ᾽έκανε αλήθεια
και των παιδιών μας η μορφή δεν έμοιαζε στη δική σου
τυλιγμένη με το σεντόνι των αναμνήσεων
φωτιά μαράζι και καημό μ᾽άφησες στα στήθεια
σκιά μονάχα έμεινα σκιά μοναδική σου.
Η βέρα στο εσωτερικό δεν έγραφε τ´αρχικά σου
μαράθηκαν της γαρδένιας οι ανθοί πού᾽χες για μπουκέτο
τα προσκλητήρια ορφανά δεν είχαν τ᾽ όνομά σου
μόνο δυό σκονισμένα σ᾽αγαπώ κι ένα λαβωμένο γειά σου
ξεράθηκε το τριαντάφυλλο που ήταν για το πέτο.
.................................................
μόνο δυό σκονισμένα σ᾽αγαπώ κι ένα λαβωμένο γειά σου
ξεράθηκε το τριαντάφυλλο που ήταν για το πέτο.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: Καλό βράδυ Ελένη
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο