| |
Φεύγουν τα όνειρα και σβήνουν ένα ένα
στου φθινοπώρου την αέρινη αγκαλιά
με ένα φύσημα ξερά και μαραμένα
όπως στο νου μου, κάποια άλικα φιλιά
παλιές αγάπες που ανθίσανε σε πάγο
και στων καιρών την απονιά, πριν να καούν
πλήρωσαν τίμημα την πίστη τους στο μάγο
τον ψεύτη έρωτα, ζωές που καρτερούν
σαν τις ανάσες μία μία στη ζωή μου
που έρχονται φεύγουν, μα να μείνουν δεν μπορούν
μαδά τα πέταλα, ανεμώνη η ψυχή μου
στου φθινοπώρου τους αγέρες, σαν φυσούν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
