| |
Το όνειρο της άγριας θάλασσας
Καθόσουν στης αμμουδιάς την απαλή αιώρα
Κι αγνάντευες το πέλαγος που άπλωνε μπροστά σου
Το θαλασσί του σώμα
Κι όλο όνειρα έκανες, έκανες ευχές
Τραγούδια έγραφες για του ήλιου τις ακτίνες
Κι έπλαθες στο νου σου αθώες ιστορίες
Θέλησες να βαδίσεις στης θάλασσας την άκρη
Το πρόσωπό σου να θωρήσεις σε διάφανο καθρέφτη
Κοιτάχτηκες…
Ποια φιγούρα πρόβαλε μπροστά σου,
Ποια μάγισσα ξόρκισε την απαλή ομορφιά σου
Και τώρα στα μάτια σου φανέρωνε ένα τέρας;
Η θάλασσα αγρίεψε, σήκωσε τα κύματά της
Παγίδεψε τα πόδια σου στου βυθού της την πελώρια παγίδα
Πάλευες με την εικόνα σου σαν ρούφαγε από τα μάτια σου τη θεία χάρη
Κι όλο πάλευες τα πόδια σου να λύσεις και έψαχνες στεριά για να γυρίσεις
Μα όλα γύρω σου εγίνανε λυσσασμένο άγριο ποτάμι
Βοήθεια εφώναζες μα γύρω σου μονάχα κύμα άγριο από ατσάλι
Που χτύπαγε το σώμα σου, μάτωνε τη καρδιά σου
Βαθιά σημάδια άφηνε και ανοιχτές πληγές
Εγώ ανήμπορη στο βάθρο του ονείρου πονούσα με τον δικό σου πόνο
Κι εξέπνεα ανάσα να σου δώσω..
Και στην ανάσα μου τη μια σε είδα να χάνεσαι μέσα στου βυθού την αγκαλιά
Μα ξάφνου εκεί που δάκρυα έριχνα για τον χαμό σου
Σε είδα να τρέχεις στα κύματα επάνω
Να αναζητάς ξανά τη λησμονημένη σου στεριά
Τα κύματα παλεύανε βαθιά να σε τραβήξουν κι εσύ εφώναζες
Δώστε μου τη γη μου πίσω!
Και τότε πετάχτηκα απ’ του ύπνου το κρεβάτι με έντονα αναφιλητά και μαύρο δάκρυ
Ταράχτηκα και φώναξα με τρόμο το όνομά σου
Μα σαν κατάλαβα πως όλα ήσαν όνειρο κι εσύ ασφαλής μακριά
Επέστρεψα ξανά στο κάλεσμα του ύπνου.
Με φόβο έκλεισα τα μάτια μου μη το όνειρο γυρίσει
Μα σαν αποκοιμήθηκα το όνειρο συνέχισε εκεί που το χα αφήσει…
Έτρεχες, φτερά τα πόδια σου βγάλαν καθώς κοντά σου πια στεριά
Σε καρτερούσε!
Τα κύματα σταμάτησαν, η άγρια μορφή εχάθη και σ’ είδα όμορφο ξανά
Να τραγουδάς σε καταπράσινη πλάση…
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
29/5/2012
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
