| |
Στον ήχο του μεσημεριού
κάτω απ’ τον ήλιο
καταμεσίς των ντροπαλών συννέφων
συνήθως κλείνω τα μάτια μου
και περιμένω.
Να εισβάλλουν βιαίως
κύματα λέξεων στο νου,
Να βρουν το νόημά τους
τα χαμένα μου απογεύματα,
Να λυτρωθούν οι έρημες νύχτες
που κροταλίζουν αποπνικτικά
και απειλούνε με την ουρά τους
ετούτο το κορμί.
Να βρούνε δρόμο σύντομο
να πλησιάσουνε όλοι οι ξεχασμένοι.
Και τέλος
Να ‘ρθεις και συ
Όπως σ’ ονειρεύτηκα
ντυμένη με ‘κείνο το χαμόγελο ως στ’ αφτιά
και στο λαιμό αχ αυτόν τον τόσο τρυφερό λαιμό σου
περιμένω να κρεμάσεις δυο όνειρα
σαν ‘κεινα τα όνειρα που ανταλλάξαμε
για ένα κόσμο πιο δίκαιο.
Σε περιμένω
με δυο παλάμες
και δυο κοχύλια
λίγο χώμα
και λίγο νερό.
Με όλα τα περιθώρια
ανοιχτά.
Με όλες τις δυνατότητες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
