| |
Κι όμως, προχώρησα.
Συνέχισα το πιο βαθύ ταξίδι μου.
Κι όσο βάθαινα, ακόμα περισσότερο εκλιπαρούσα
των άστρων τις διαδρομές μες στη σκιά μου να κατεβούν
................................................να ξεδιψάσω.
Προχώρησα κι άλλο.
Κρατώντας στα χέρια μου την ουρά της επίφασης.
Κι άλλο ακόμα.
Δρασκελίζοντας τη ράχη των ατελέσφορων βημάτων
ακούραστα ως το πρωί.
Με την ψιλούλα κόκκινη σημαία αγκαλιά μου.
Όμορφη που ’σαι νύχτα σαν έχεις νύχια να πιαστείς
και βράγχια ν’ αναπνεύσεις!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
