| |
Ξέρω γιατί ήρθες πάλι
και το χέρι μου κρατάς.
Κι αν σε έχω αγκαλιάσει
δεν γνωρίζω που πατάς.
Είσαι όπως ήσουν τότε,
ίδια και πιο κόκκινη.
Και πώς να σε συνηθίσω
που μου πήρες τη φωνή;
Άγγελοι γύρω χορεύουν
φτύνουν αίμα σαν πατούν.
Κι όλο τα φτερά σηκώνουν
στην σκακιέρα ν' ανεβούν.
Μια φορά, θυμάμαι, ρώτησες
αν σε είχα απαρνηθεί.
Τότε το τραγούδι άρχισες
σαν σειρήνα είχες φωνή.
Φέρνει το τραγούδι ο άνεμος
με κάθε του φύσιγμα.
Κι είν' η κάθε κίνηση σου
άγγελου φτερούγισμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
