| Ένα σημάδι κάτασπρο
στο μαύρο πίνακά σου
που χιόνισε θαρρείς,
την πάντα καταχνιά σου.
Μοιάζουν λες τα σύννεφα
με κόσμους από χιόνι,
γι' αυτό την άδεια σου καρδιά
ο στίχος μου παγώνει.
Μπορεί να γράφω και φριχτά
τάχα και καλά -ποιος ξέρει;
Είν' που πάντα τ' άστρο μου
φαινόταν μεσημέρι.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|