| |
Παράξενα οράματα συνοδεύουν τις πτήσεις μου όταν ο υδράργυρος
Κυκλώνει τα μυστηριώδη φυτά της Ολλανδίας
Τα όνειρα μου με στέλνουν σε παρελθόντα βιώματα
Ζωντανά και γεμάτα μυρωδιές και συναισθήματα
Το παρελθόν ζει μέσα μας... Τίποτα δεν χάθηκε... Τίποτα...
Στις εκβολές των κοιτασμάτων του υδράργυρου ονειρεύομαι
Με ένα μυαλό δηλιτηριασμένο από τα χνούδια των ονείρων των χρημάτων
Η σκέψη αργεί, τρέμει την παγωμένη πραγματικότητα
Οι μπάντες με περικυκλώνουν με αλκοόλ και δώρα
Με βυθίζουν περισσότερο...
Κάποτε τα λόγια έρεαν μελιστάλαχτα και αβίαστα
Κάποτε τα όνειρα ήταν τόσα πολλά που ξυπνούσα μέσα στη νύχτα
Για να τα γράψω στο χαρτί, να περιγράψω τον υποσυνείδητο πλούτο
Να γευτώ και να αγγίξω τον πυθμένα της αβύσσου μου
Θυμάμαι την υπέροχη αίσθηση του κρύου αέρα στο σώμα μου
Το ποδόσφαιρό στο τσιμέντο,
Την δύναμη και την αθωώτητα...
Αυτός ο αέρας ακόμα πνέει ανάμεσα στα μαλλιά μου
Το παγωμένο νερό της βρύσης και το γρήγορο σκοτάδι του Γενάρη
Κοιτάξτε να δείτε, δεν έχω τίποτα να χάσω και δεν με νοιάζει κάτι καινούριο
Το ποδήλατο μου τρέχει, τίποτα δεν με πείθει
Τίποτα δεν με αφορά και τίποτα δεν με πληγώνει
Μέσα μου υπάρχει ένα γαλήνιο κενό γεμάτο αέρα
Αέρα που μυρίζει αθανασία και θάνατο
Αέρα παδικής φωτιάς
Στο χωράφι που παραμένει άδειο δίπλα στο σχολείο
Αφού δεν με κατάλαβε κανένας
Αφού σήκωσα στις πλάτες μου ξένα όνειρα
Αφού την ερημιά μου την ζήλεψε ένας μικρός χαριτωμένος χάρος
Αφού το παιχνίδι από χέρι είναι χαμένο
Αφού κανείς δεν μου είπε το μυστικό που κανείς τους δεν γνώριζε
Αντάλλαξα τους φόβους και τις ψυχώσεις μου με ένα πανίσχυρο όνειρο
Στον ακάλυπτο κάτω από τον φοίνικα μία ασπρόμαυρη ορχήστρα έπαιζε το
Μυστηριώδες βαλς των πολυκατοικιών, το βαλς των ονειρων των ενοίκων που έφυγαν
Και τα όνειρα τους παραμένουν εκεί... Το μόνο που μένει ίδιο άλλωστε
Είναι αυτοί οι τοίχοι, στην ακρογιαλιά αυτή πιο παλιά γελούσαν και έπιναν
Τώρα νεκροί κάποιοι αδελφοί μου...
Το διαμέρισμα αυτό το περικυκλώνουν τεράστια αμπάρια έμπνευσης
Ενώ οι ντουλάπες με τα πλαστικά λουλουδιασμένα αυτοκόλλητα
Είναι γεμάτες ναφθαλίνη και λέξεις
Πάντα τις κατάλληλες λέξεις...
Στο μπάνιο υπάρχει μία ατάραχη ζεστή λίμνη μέσα στην καρδιά των
Βάλτων που δημιουργούσαν οι πράσινες απαστράπτουσες πέτρες..
Στον καθρέπτη μου μιλάει συχνά ο Βλαδήμυρος Μαγιακόφσκι
Και εγώ τον ακούω μαγεμένος...
Μέσα στα ερμάρια της βιβλιοθήκης στοιβάζονται όλα αυτά που δεν θα δώ
Και το κρύο που προξενούν αυτές οι αναμνήσεις, αυτό το πολικό ψύχος
Του τέλους που δεν θα δεχτώ ποτέ
Αυτό το κρύο με παίρνει ξανά μακρυά από εδω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
