| |
[align=center]Στην απεναντη οχθη προχωρας και σε χανω,
κι αν το χερι απλωνω, ματαια, δεν σε φτανω.
Κι οσο περπατας, το ποταμι απλωνει
και η πικρα στα χειλη ολο και μεγαλωνει.
Μια σκεδια θα κανω, στο ποταμι θα ριξω,
κι αν το κημα στη σπασει, στο νερο θα βουτηξω.
Κι αν τα βραχια πληγες στο κορμι μου ανοιξουν,
μ ενα χαδι δικο σου αυτοματος θα κλεισουν.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
