Κι αυτό το βράδυ ρέο,τζέιμς,τζίπ
μπαίνουνε στο στρατόπεδο κι οι προβολείς
ρίχνουν το φως στους τοίχους κυκλικά
κι έτσι φωτίζεται το σκοτεινό δωμάτιό μου.
Πάνω δωμάτιο του νότου και της δύσης.
Ένα παράθυρο βλέπει στο νότο,
το άλλο δυτικά και προς το τάγμα.
Το φως αυτό σαν ευλογία στο δωμάτιό μου,
μέχρι που ακούω και την τελευταία μηχανή να σβήνει
και το σκοτάδι τής μελαγχολίας να με κυριεύει.
Απόλυτη ησυχία και ακούω
το μακρινό βουητό που υπάρχει μεσ' στ'αυτιά μου.
Και σκέφτομαι πως τούτο το βουητό,
είναι από τη Γη που περιστρέφεται.
