| |
Χρόνια σε μάθανε να ζεις μέσα σε ψευδαισθήσεις.
Πάντα να ζεις με δανεικά, τη γη σου να αφήσεις,
τον πλούτο που παρήγαγες σε ξένους να «χαρίσεις»
Μα τώρα που όλα χάθηκαν δεν ξέρεις πως θα ζήσεις.
Όσα με κόπο έφτιαξες, ήρθαν και σου τ' αρπάξαν,
και τη ζωή σου διάλυσαν, όλα σου τα ρημάξαν.
Σου γκρέμισαν τα όνειρα, σου 'κλεψαν την ελπίδα.
Ανέργους τώρα κι' άστεγους γέμισαν την πατρίδα.
Το εργασία και χαρά, σαν ειρωνεία μοιάζει.
Και το αν έχεις η πεινάς, κανέναν τους δε νοιάζει.
Σ' έστειλαν στην αδράνεια, σου δέσανε τα χέρια,
Στη διάθεσή σου για ζωή καρφώσανε μαχαίρια
Σε αναγκάσανε να ζεις τώρα μ' ελεημοσύνη,
αφού δικό σου τίποτε, δεν έχει απομείνει.
Να ντρέπεσαι εσύ να δεις τους άλλους μες τα μάτια,
Αφού την αξιοπρέπειά σου κάνανε, κομμάτι
Να σκύβεις να παρακαλάς, σ' όλους να πας και τρέχεις,
το μεροκάματο να βρεις, δουλίτσα για να έχεις.
Σ' έκαναν το κεφάλι σου ποτέ να μη σηκώνεις,
να βγάζεις ξεροκόμματο, όσο και να ιδρώνεις.
Τόσες πληγές που άνοιξαν μα πώς να τις γιατρέψεις;
Μια τέτοια άθλια ζωή, δεν ξέρω πως θ' αντέξεις.
Ζωή παρόν και μέλλον σου, εσύ δεν τα ορίζεις,
αφού έχασες το δικαίωμα, εσύ ν' αποφασίζεις.
Όμως εσύ παθητικά, κι' αδιάφορα σφυρίζεις.
Το κρίμα και το άδικο, ακόμα το στηρίζεις.
Μα λέω έφτασε ο καιρός, κεφάλι να σηκώσεις,
και τ' ακριβά παπούτσια τους, στο χέρι να τους δώσεις.
Τίτος Ζώης
( Κατοχυρωμένα Πνευματικά Δικαιώματα Σε Συμβολαιογράφο).
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
