| |
Κάποτε ήταν, τρανός και σπουδαίος.
Εισόδημα είχε, κι’ ένιωθε ωραίος.
Χρήσιμος ήταν, πρόσφερε τόσα.
Σε κοινωνία σε σπίτι, ήταν καμπόσα.
Τώρα σε πάρκα, είναι θαμώνας.
Χάμω ξαπλώνει, κι’ ας είναι χειμώνας.
Σ’ αγιάζει και ζέστη, εκτεθειμένος,
Περνούν οι διαβάτες, μα στα μάτια τους ξένος.
Στους δρόμους γυρνάει, δεν έχει πια σπίτι.
Περιουσία του όλη το χαρτοκούτι.
Ρούχα δεν έχει, καθαρά για ν’ αλλάξει.
Κι’ απομακρύνονται όλοι, μη τους «πειράξει».
Στα συσσίτια τρέχει, σαν θα πεινάσει.
Μερίδα να πάρει, μπας και χορτάσει.
Σαν πέσει η νύχτα, όπου να ‘ναι κοιμάται.
Όνειρα βλέπει, τα παλιά του θυμάται.
Τίτος Ζώης
(Κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα με συμβολαιογραφική πράξη)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
