| |
Δεν έχω δει ποτέ βαθύτερο τάφο
Δεν έχει υπάρξει στη ζωή μου μέχρι τώρα
Καμία φυλή, που να μου έχει λερώσει
Τόσο γρήγορα, τόση ψυχή
Πως άραγε αντιμετωπίζεις τον τάφο;
Πως αντιμετωπίζεις τον ζωντανό δαίμονα;
Η φιλοκαλία, η προσωπική μου δειλία,
Η ανάγκη μου για λιακάδα και ησυχία
Και κάποια ψήγματα αρχαία σοφία
Φέρνουν μπροστά μου σαν δώρο ακριβό
Μία βαθιά και ήπια ανεξικακία
Έτσι και αλλιώς ο Άδης επικράνθη
Το είδα, ήμουν μπροστά ξανά και ξανά
Σε αυτήν την νίκη κυρίως στη Σαμοθράκη
Και επικράνθη σε πόλεμο με όπλα που δεν είχε
Έλαβε σώμα μα αντιμετώπισε ψυχή…
Ο Άδης αυτός, μέσα από τους ευγενικούς δούλους του
Συνεχίζει να προσπαθεί, συχνά προσπαθεί και ο ίδιος
Να με νιώσει δίπλα του, να με κάνει θηρίο
Για να πεισθεί πως ξέρει τα πάντα για την ζωή
Όπως και πριν γνωριστούμε που ένιωθαν πως
Ξέρουν μόνο αυτοί τα πάντα για την ζωή…
Άλλα εγώ μασώντας τσίχλα, πίνοντας το γάλα της ζωής
Από μαστούς υπέροχων γυναικών
Κάνοντας βόλτες στην λιακάδα,
Όσο αντέχω θα σφυρίζω χαρούμενος
Στην μέση μιας έφηβης άνοιξης,
Ξανά και ξανά…
Επικράνθη..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
