| |
Ξεχάστηκα σε μουσικές κι αρώματα του Μάη
και πριν χαθεί η άνοιξη με ξέχασες και εσύ
σε ποιας αγάπης τ' όνομα η θλίψη σου μιλάει
όταν σε βρίσκει αγκαλιά από όνειρο βαθύ
Σε μέθυσε ο Διόνυσος ανήμερα γιορτής σου
προτού σε βρουν τα δάκρυα πένθιμης σιωπής
αλήθεια πόσα ήπιαμε φεγγάρια στην αυλή σου
καθώς έξω ξημέρωνε με χρώματα βροχής
Αδύναμη η μνήμη μου σε λόγια μακρινά
με τύλιξαν τις μοναξιάς τα φώτα όλα του δρόμου
χτενίζοντας ανέμελα χρόνια χθεσινά
με φέρανε απότομα στο τέλος του διαδρόμου
Σιγά σιγά δίχως γιατί στο πέρασμα του καιρού
έμεινες σαν φάντασμα στη μέση του πελάγου
ελπίζοντας κάποια στιγμή εικόνες απ' τον νου
να πάρουν σάρκα και οστά στα χέρια ενός μάγου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
