| |
Τρύπια σεντόνια, μαύρο φως
βλέμμα που αγκομαχάει
δάχτυλα που το σκίσανε
πένθος νυχτερινό
τοπίο που δε σαλεύει
ανάσες κάθετες κοφτές
κρύο που σε ορίζει
στήθος βαρύ παλαίμαχο
και σάρκα γυμνή ως το δέρμα
έντομα που βουίζουνε
σκυλιά να ουρλιάζουνε
καμπάνες να χτυπούνε
μια ακοή που στέρεψε
θαύμα στις ανακύκλωσης τους κάδους αφημένο
το εύπλαστό μου πρόσωπο
της χαρακιάς η ανάγκη
αρχαίου γλύπτη έλλειψις
μπιτόνια και φωτιές
κόκκαλα αναμένοντα πρωινό θρυμματισμό τους
χέρια σφιχτά απόμερα τυλίγουν ενοχές
κάσες, κρεβάτια, φέρετρα
βελούδο και γαλήνη
στόχος ανεπίτευκτος αμαρτωλός
κι ένα τετράγωνο μηδέν
ταβάνια χαμηλής φαντασίωσης ελεεινής
και σάρκινης
άνθρωποι που εξέπεσες να με κοιτάζεις χτες
ένα μυστήριο βουητό
ψάχνεις στις δυο ψυχές σου
στις δυο ζωές που άγγιξες
στις δυο αναταραχές
πιο πέρα κάνει άγνωστο
να σκεπαστείς καλά
φυσάει ανατρεπτικότητα
τύλιξε το κασκόλ σου
σε έναν αγώνα μάταιο και πρέπουσας ιδέας
εφάρμοσες τη θλίψη σου και πέταξες φωνές
πέτρες και γέλια κράταγες μα δάκρυ σκόρπισες
κοιτώντας τις σειρές
ανθρώπων που σε πίστευαν
στα μάτια τους υπόγειες διαστροφές
σανίδες ετοιμόρροπες
πατώματα ξεφτισμένα
μπουσούλισες και ξερίζωσες τα μάτια απ’ τις ευχές
δύο λουλούδια φύτεψες βολβούς να σου θυμίζουν
τα μάτια σου τα κάρφωσες σε δύο δάχτυλά σου
να βλέπεις πιο ενδόμυχα τους φόβους τις χαρές
λάσπες και ήλιο έφερες
πότισες τους βολβούς σου
αρώματα σαν να μύρισες
μα αν λουλούδια γίνανε
δεν έμαθες ποτέ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
