| |
Στο ράδιο της πόλεως μια ντίβα τραγουδάει
το κάλοκαιρι μύρισε στα δέντρα περπατάει
ανάσα την ανάσα μου κοιτάζω για μια στιγμή
στις άκρες των δακτύλων μου κάτι να ακροβατεί
Σκέψου πόσα έχασες μα δεν είναι αργά
για κάποια που σε πρόδωσε για άλλη μια φορά
σύννεφιασμένα πρόσωπα σε δείπνο μυστικό
ζήσε το κάθε όνειρο που έκρυβες καιρό
Από τον χάρτη της καρδιάς ξεκίνα για να βρείς
τους έρωτες που κρύφτηκαν σε γέφυρες σιωπής
κι όπως θα ακους να παίζουνε τσιγγάνικα βιολιά
σε κέδρους θα χορεύουνε ανάγλυφα νερά
Και όπως θα βρίσκεσαι εκεί σε κήπους μακρινούς
σε δρόμους θα ανάβουνε σκάλιστους πυρσούς
Οξφόρδη πάλι έρχομαι κι ας είσαι μακρειά
τα βράδια σου μου λείψανε κι ακόμα πιο πολλά
Σε εκείνο το περίεργο μπαράκι και μικρό
τα μάτια της θυμίζανε έργο θεατρικό
κέρναμε τώρα άλλα δυο και βλέπουμε μετά
στης νύχτας το λαμπάδιασμα θα ανάψουμε φωτιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
