| |
Των δρόμων τα πλακόστρωτα
οπού'ναι ματωμένα
τ'αδέλφια μου αντάμωσα
να στέκουν ξαπλωμένα
Τι έχεις Αχμέντ και δε μιλείς
Αίσα και δε γνέφεις
κι εσύ Μοχάμεντ βλάμη μου
τι έχεις και δε σαλεύεις;
Σαράντα σκύλοι έφτασαν
κι άλλοι σαράντα χοίροι
αρματωμένοι φάνηκαν
από το παραθύρι
Κι εκεί που ξαποσταίναμε
όλοι μας στρωματσάδα
μας χτύπησαν αλύπητα
"εδώ είναι ελλάδα!"
Κι αν είπανε πως ήτουσαν
παιδιά του Λεωνίδα
μες τις μικρές τις πράξεις τους
μόνο τον Ξέρξη είδα
Κι όσο γαβγίζαν τα σκυλιά
και γρούτιζαν οι χοίροι
εφάνηκαν τα μούτρα σου
εφέντη νοικοκύρη
Πουγινες σκλάβος του πασά
του γερμανού τσιράκι
μα στ'αδυνάτου το κορμί
σήκωσες μπαιράκι
Ξυπνάτε μαύροι αετοί
νικήστε τη φοβέρα
ζωστείτε τ'αρματα ξανά
να διώξουμε τη λέρα
Να ξεβρωμίσει ο τόπος μας
από τους αφεντάδες
και από τα τσιράκια τους
τους γερμανοτσολιάδες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
