| |
Είναι ο κόσμος μου παράξενο παιχνίδι
Μια ζωγραφιά αγριεμένου ωκεανού
Κι εγώ μέσα σε αυτό ζω χρόνια ήδη
Μες στο χαμόγελο ενός μικρού παιδιού
Είναι τα φώτα που μες την νύχτα με φοβίζουν
Σε λεωφόρους και σε μέρη απάτητα
Είναι οι σκέψεις που τους ανθρώπους βασανίζουν
Τους κυριεύουν δυστυχώς ασταμάτητα..
Και μια σιωπή ξαπλώνει πάνω από τον κόσμο
Κρυμμένος σε μια κρυστάλλινη σφαίρα
Είναι πνιγμένη μέσα μου, μυρίζει δυόσμο
Σπάζει γίνεται σκόνη κι απλώνεται στον αέρα..
Μου θυμίζει του κόσμου η συμπεριφορά
Σαν άγριο άλογο που προσπαθούν να το ηρεμίσουν
Παντού απλώνεται σαν αρρώστια η συμφορά
Και τα δάκρυα προσπαθούν να την σβήσουν..
Και ένα παιδί που παίζει μοναχό
Ψάχνει παρέα αγκαλιά και μια μητέρα
Και έναν έρωτα παλιό εφηβικό
Να μου θυμίζει εσένα, ένα πατέρα
Και μια σιωπή ξαπλώνει πάνω από τον κόσμο
Κρυμμένος σε μια κρυστάλλινη σφαίρα
Είναι πνιγμένη μέσα μου, μυρίζει δυόσμο
Σπάζει γίνεται σκόνη κι απλώνεται στον αέρα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
