| |
Ποτε μην πεις σε κανενα το μυστικο σου μερος
Δικο σου ειναι μονο δικο σου και ολοδικο σου
Αυτο που σε ισσοροπει αυτο που σε δυναμωνει
Και αλοιμονο αν σκεφτεις ποτε να παρεις κανενα εκει
Θα το χεις χασει για παντα για παντα για παντα
Αυτα μουρμουριζε πριν ξεσπασει στα γελια
Και μεθυσμενος στη τρελλα οπως ηταν ακουστηκε σαν οδυρμος
Βρηκες την αφορμη να ξαναρθεις
Ασημαντη μικρη αστεια
Μα ο λογος σοβαρος σαν αρρωστια
Τοσο που ο φοβος τον σκεπαζει μονο για λιγο
Δες πως τα φερνει η ζωη
Θυμασαι στα λεγα ειναι θεμα επιλογης
Τειχη υψωσες ολογυρω σου και μεσα μοναξια
Και τωρα που θες να βγεις δεν βρισκεις πορτα
Και εκλαιγες βουβα
Κι εκλαιγες θυμαμαι αληθινα
Σε πηρα αγκαλια
Και σε ταξιδεψα σε ενα μερος μυστικο
Σ ενα μερος που μονο εγω ξερω
Ενα μερος που μονο εμενα ξερει
Και ειδες ανθη και καρπους
Και ακουσες λογια μουσικες
Και μυρισες σωμα και θαλασσα
Και γευτηκες φαι κι αγαπη
Κι αγγιξες καρδια
Κι αγγιξες ψυχη
Μα στα ξαφνικα στη μεθη και στη ζαλη
Βρηκες κλειδι ανοιξες τη πορτα
Και εφυγες
Τι ειπες φιλε
Μια φωνη σαν βροντη γεμισε το μπαρ
Και με ματια αδεια
Και με ολα αδεια
ειδα στον καθρεφτη
ενα παλιο τρελλο γνωστο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
