stixoi.info: στρίψε μαχαίρι στο στήθος μου…

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

στρίψε μαχαίρι στο στήθος μου…

Ξέχασες…
το άτι φυλαχτό…
ενθύμιο δικό σου…
θυμάσαι…
στις πτήσεις «αγάπης» μας…
τότε...
τώρα ορφάνεψε…
ορφανέψαμε…
φθαρμένες οπλές…
κομμένα γκέμια…
σακατεμένοι καλπασμοί…
ανύπαρκτος ιδρώτας…
σε σικέ αγώνες…

αόρατη…
ακολουθείς...
αναστενάρης…
κοινές απώλειες…
μετοχές που αλλάζουν χέρια…
γκρεμίστηκαν οι εκκλησίες…
που να προσκυνήσεις…
που να προσκυνήσω…
χωρίς σταυρούς…
μπήγουμε τα καρφιά στις καρδιές μας…
μεταφερθήκαμε σε ναρκοπέδιο…
ερείπια ο βορράς…
χαλάσματα η πρωτεύουσα…
πόσο δάκρυ έχεις ανάγκη να πνιγείς…
πριν μην με ξεχάσεις…
στρίψε μαχαίρι στο στήθος μου…
νέκρωσαν οι Ζωές μας…
αφαιρέσαμε το παιδί…
σε κοινή έκτρωση…
χωρίς ενοχές…
χωρίς ίχνος από χαμόγελα…
απύθμενο το κενό…
δίνη…
μας καταπίνει…
στο σύμπαν χορεύουν σατανάδες…
στην άκρη της σελίδας χάραξα το «αν»…
έσκισα την άκρη…
την έκαψα…
σε μια λακκούβα απ’ την παλάμη μου…
«δώρο»…
στο επώδυνο κρυφτό…
του τώρα μας…

" λερώνεται " ο ωκεανός…
με νόθο κόκκινο...
κι εσύ…
αλήθεια κολύμπησες…
στην άρνηση των ονείρων...
ποτέ δεν σε ρώτησα...
μονάχα τώρα...
σπρώχνεις κλαίγοντας…
της νησί της Ζωής…
στον αφιλόξενο πυθμένα πυθμένα
στραγγαλίζεις με οδύνη…
το πανωφόρι της νύχτας…

Σε αντικριστές ακτές…
καθισμένοι σε εγκαταλελειμμένους φάρους…
δίχως φως…
γυμνά παγώνουν τα κορμιά…
ως κι οι γλάροι μας εγκατέλειψαν…
μοναδική παρέα…
το σάβανο του φαροφύλακα…
σε προχωρημένη σήψη…
πόσο άραγε αντ-έχουμε…
τον δικό μας θάνατο…
με πνίγουν οι οσμές...
πότε άραγε θα πεθάνουμε…
αντικριστά...
στο μνήμα της αμαρτίας...
μιας και προ-δόσαμε την Ζωή...
πότε...

Στέλιος Κ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...

nadin1974 26-06-2012 @ 21:08	::theos.:: ::yes.:: ::smile.::
Σουλσ 27-06-2012 @ 01:06	::hug.::
Μαυρομαντηλού 27-06-2012 @ 16:35	στην άκρη της σελίδας χάραξα το «αν»… έσκισα την άκρη… την έκαψα… σε μια λακκούβα απ’ την παλάμη μου… «δώρο»… στο επώδυνο κρυφτό… του τώρα μας… !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! πότε άραγε θα πεθάνουμε… αντικριστά... στο μνήμα της αμαρτίας... μιας και προ-δόσαμε την Ζωή... πότε... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κάνω λαθος που διαβλέπω κάποιες θετικές προσδοκίες???? Το κρυφτό του ΤΩΡΑ.......... αφήνει καποιο περιθώριο για το ... ΜΕΤΑ!!!!!!!!!!!!! ΤΩΡΑ είναι έτσι.ΜΕΤΑ μπορει να γίνει και αλλιώς???? ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, γιατι το προσμενετε με ανυπομονησια??? Μήπως λαχταρατε να ''πεθανετε'' ο ένας στην αγκαλια του άλλου?????? Αυτό το έντονο''Πότε'' με οδηγησε σ'αυτες τις σκεψεις!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο