| Τα βήματά μας βούλιαξαν
μες το υγρό τσιμέντο
κι εγώ ακόμα
ένα χάδι σου γυρεύω
Η στάση του θολού μυαλού
μου σ'ανταμώνει
μα η γλυκιά αναπνοή σου
με σκοτώνει
Πόσο καιρό περίμενα εδώ
να μεγαλώσω ξέχασα κι εγώ
Η φλόγα του κεριού μου τέλειωσε
με την ανάσα των χείλιών σου, έσβησε
Τώρα δεν μένει
παρά μόνο η ελπίδα
Σε ανταμώνω, σαν εφιάλτη
σ'ένα πλοίο αδειανό
Δίχως χαρά και μ'ένα γέλιο
που δεν είχα
η θάλασσα σου
μ'έχει ξεβράσει από καιρό
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|