| |
Πρεπει να το δεχτω.
Αφιερωμενο στα λατρευτα μου πλασματα,τις Γυναικες,οπως παντα.
Σ αγκαλιαζω...
Με τα ματια μου κλειστα και την ανασα μου κομμενη
σε νιωθω μεσα μου να κυλας,να απλωνεσαι,να πληγωνεις...
Οι εσωτερικες δονησεις μου ,δυναμωνουν και τρανταζομαι
Η ψυχη μου αγωνια...
Τα ματια μου υγραινουν και ματωνουν.
Ποσο σ αγαπω...ποσο σε θελω...
Λεξεις γυμνες και απροστατευτες στην σιωπη της νυχτας
που σκεπαζει τον κοσμο μας..
Εγω...
Παυω να ειμαι ανθρωπος παρα σαρκασμος του ερωτα.
Οσμιζομαι ηδη στον αερα την καμενη μου σαρκα
Ενα καψιμο απαισιο,βαθυ,παναρχαιο,
παντοτινο μα και ηδονικο...
Ο ιδρωτας των κορμιων μας να προσπαθει
να μ ανακουφισει απο το καψιμο σαν παγωμενο χαδι.
Να σπαρταραω,λαχταρωντας την συνεχεια
χαμογελαω ακομα...
η μορφη σου μια στιγμη περναει απο την οθονη του μυαλου μου
Χαλαρωνω...Το καψιμο και ο πονος εκει παντα...
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΩ
Τιποτα δεν κυκλοφορει πλεον...
λιγο πριν εκπνευσω οριστικα....
ΦΙΛΑΚΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
