| |
Ιούλης μήνας, ξάφνου το διαμέρισμα μικρό!
Ακόμα ακούω το κουδούνι να χτυπά ανελέητα.
Ο Γιάννης, ο Μπάμπης, ο Γιωργάκης
η Διαμάντω, η Χαρά, η Ελένη...
με καλούν για ατέλειωτες ώρες ξεγνοιασιάς
Κάθε πρωϊ, κάθε απόγευμα...
Μ’ ένα διάλλειμα μεσημεριανό, ανιαρό.
Η εξώπορτα, το τεχνιτό ποτάμι, η Λυκούργου.
Η σκόνη στο απόγειό της
σκεπάζει τα παιδικά μου πόδια
επειδή φοράω κοντά πανταλονάκια.
Κουτσό, Τάβλι, καπάκι, μήλα, κρυφτό.
ΣΥΡΜΑΑΑ! Να περάσει ένα αυτοκίνητο!
Η άσφαλτος για λίγο δρόμος γίνεται
κι αμέσως μετά μια ατέλειωτη αλάνα
γεμάτη φωνές παιδιών
και γρατζουνισμένα γόνατα.
Πιο κει ένα οικόπεδο...
Σε σχήμα ακανόνηστο
Περίφραξη από τσιμεντόλιθους
Δυο μεγάλα δέντρα για τέρμα
και από πίσω οι τσουκνίδες
καταπράσινες, τραχιές, εχθρικές.
Κι απ’ την άλλη πλευρά η Χαροκόπου.
Καφενείο, φαναρτζίδικο, ψιλικά είδη.
Ο Φίλιππας, ο Σάββας, η κυρία Τούλα.
Κι απέναντι ο Νίκος ο χαλκογράφος.
Κόσμος ενηλίκων που στιγμιαία
παιδιά ξαναγίνονται και κλωτσάνε τη μπάλα...
Απρόσμενη βροχή μέσα μ’ έκλεισε.
Σ’ ένα σπίτι προορισμό, τεράστιο.
Το κουδούνι δε χτυπάει πια.
Οι παιδικές φωνές έχουν χαθεί.
Οι δρόμοι μόνο για τ΄αυτοκίνητα.
Σ΄ευχαριστώ βροχή μου!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
