| |
ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
Είπα σήμερα να ανοίξω
Ένα άλμπουμ ξεχασμένο
Μ αναμνήσεις να γεμίσω
Το μυαλό το κουρασμένο
Χρώμα στάλα δεν υπάρχει
Μόνο απόχρωσες του γκρί
Η χαρά να συνυπάρχει
Με μια γεύση όμως πικρή
«Χρώμα στάλα δεν υπάρχει
Μόνο απόχρωση σε γκρίζο
Η χαρά να συνυπάρχει
Με μια γεύση που γνωρίζω»
Πρόσωπα θολά, σβησμένα
Από χρόνο κι απ τη λήθη
Χάσκουν σαν μαρμαρωμένα
Ξεχασμένα μες τα πλήθη
Σε μια ασπρόμαυρη κοιτάζω
Πρόσωπα γνωστά, οικεία
Την ζωή μου την διαβάζω
Σε μια άλλη ηλικία
Συνεχίζω το ταξίδι
Πάντοτε μέσα στο χρόνο
Μοιάζει της ζωής παιχνίδι
Κι εχω ακόμα τόσο δρόμο
Έχω φτάσει στα δεκάξι
Χρώμα ακόμα δεν υπάρχει
Να μια φώτο απ την τάξη
Έχει και γυμνασιάρχη!
Σταματάω σε μιαν άλλη
Την κοιτάζω με λατρεία
Η ζωή μου ξεπροβάλλει
Σαν να παίζω σε ταινία!
Τώρα είμαι πιά στο τέρμα;
Στην αρχή; δεν ξέρω ακόμα
Έχει φτάσει όμως το γέρμα
Κι ένας κόμπος ως το στόμα!
Συναισθήματα με πνίγουν
Μα κυρίαρχο κανένα
Σαν θηλειά να με τυλίγουν
Ας νικούσε μόνο ένα!
Το άλμπουμ σκέφτομαι να κλείσω
Όχι όμως και τις μνήμες
Την ημέρα μου ν αρχίσω
Όπως πάντα με ευθύνες!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
