| |
Η καρδιά μου χτυπά και ακόμα αντέχω
τη φωνή μου κρατώ μες σε λέξεις και τρέχω
πως αλλιώς να σας δώ να μου λέτε τι κάνεις
μες στον κόσμο αυτό το μυαλό μου κυλάει
συναντώ την πνοή μες σε δρόμους που καίνε
το λουλούδι ευχή που θα δω και θα κλαίμε
μες στο φως μια στιγμή κι ένα δάκρυ μεγάλο
όσων ξέρουν να ζουν και παλεύουν τον δράκο
τα παιδιά με κοιτούν και αθώα γελάω
τους φτωχούς συναντώ και μου δίνουν κουράγιο
όλα αυτά π' αγαπώ και χαθήκαν μια νύχτα
όλα αυτά που ποθώ μου τα κλέψαν, δεν σβήσαν
πεζοπόρος λειψός με εικόνες ατόφιες
από χρόνια γλυκά και ορθάνοιχτες πόρτες
μονομάχος γυμνός με ασπίδα τον ήλιο
ενός τόπου μικρού με δαντέλα στο γείσο
τα παιδιά με κοιτούν και ακόμα πιστεύω
οι φτωχοί προχωρούν στο ποτάμι τους πέφτω
όλα αυτά π' αγαπώ μου τα κλέψαν, δεν σβήσαν
και για αυτά θα κινώ και θα πνίξω την πίκρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
