| |
Κατά φαντασίαν ασθενής είν' το ανθρώπινο γένος
παλεύει ν' αφανισθεί με αξιέπαινο μένος
παλεύει περιμένοντας Δευτέρα Παρουσία
να 'ρθει η ανάσταση μαζί κι η θεραπεία
ʼδειες οι εκκλησιές κι οι φυλακές γεμάτες
θνητές οι θεωρίες και βγήκανε σκάρτες
ξεχείλισε η ιστορία απ' ανθρώπινα μίση
τα 'χασε ο Θεός κι από που ν' αρχίσει
Ε-εσείς που την πάτε τη βαλίτσα
καιρός ν' αλλάξετε δουλίτσα
να κάτσει άλλος στο τιμόνι
γιατί από πάνω ο Θεός... μας φασκελώνει
Πυξίδα βάλαμε του κόσμου τα πλούτη
γι' αυτό και τώρα το περνάμε το λούκι
γι' αυτό και τώρα σε δεύτερη μοίρα
να σιγοντάρουμε του κόσμου τον βήχα
Λίγοι βγήκαν τελικά οι συμβούλοι
και τρέχουν και δεν φτάνουν στ' ουρανού το πεζούλι
γάνιασε ο Θεός κι έχει αμφιβολίες
να στείλει ή να μη στείλει κι άλλους Μεσσίες
Ε-εσείς που την πάτε τη βαλίτσα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
