| |
Μια χαρακιά παλιά γραντζούνησα
και με τη σιγουριά τα τσούγκρισα
στα μάτια μου το φως μου θάμπωσε
κι ο πόνος κι αυτός μ' αντάμωσε
κατέρρευσα κι έπεσα κι όλα αυτά γιατί
σ' όλονε τον κόσμο για μένα είσαι εσύ
Χρώμα μελί και γεύση ξένη
φωτιά εσύ σχεδόν σβησμένη
σ' απέφευγα πεισματικά μα μάταια
τη γιατρειά τη γύρεψα κι ανάθεμα
μια στάλα αν βρήκα αλλού παρηγοριά
Μου κήρυξες τον πόλεμο με κάθε μέσο
βλαστήμησα κι αρνήθηκα στα πόδια σου να πέσω
μα εσύ τρελή κι αμετανόητη που είσαι
του κεφαλιού σου κάνεις και δεν απολογείσαι
με κοίταξες κατάματα μες στην τρελή χαρά
κι έβαλα τα κλάματα σαν τα μωρά παιδιά
Χρώμα μελί και γεύση ξένη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
