| |
Φτερουγίζεις στις οροσειρές της Πάρνηθας…
σαν νεράιδα στην ίριδα των χρωμάτων…
τα χαμόγελα σου κυλούν στους πρόποδες…
αναχαιτίζοντας το άπειρο του ορίζοντα…
πλησιάζουν καταρράκτες οι ανάσες…
άγαλμα όρασης…
περπατάς στα χέρια μου…
ψάχνω ένα λευκό λουλούδι…
να πλέξω στα μαλλιά σου…
Φοβάμαι να ξαπλώσω στην ακτή σου…
ηλιοκαμένος ερημίτης…
αποποιημένος από πανούργες οάσεις…
στέγνωσαν το κορμί μου…
χαριζόμουν σαν λεύτερο σπουργίτη…
ξετυλίγοντας τον έρωτα του δρόμου…
τους πόθους ενός αλήτη…
Νεράιδα μου…
δεν χωρώ στην φυλακή τους…
πλησίασε φυγαδεύοντας τις ζωές μας …
όπως εμείς γνωρίζουμε…
πλέκοντας τα δάχτυλα σαν χάδι…
χωρίς καρφιά σταύρωσης…
μονάχα με αγκαλιές λεύτερες …
Νεραΐδα μου…
Λείπεις…
κι ας ζεις μέσα μου…
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
