| |
Πάνω στο ξημέρωμα θα κλείσω
κάθε μάνταλο, καημό και παραθύρι
κι απ' το μαύρο πίνακα θα σβήσω
καθετί που να θυμίζει αυτό το πανηγύρι.
Τ' απαλό το γιασεμί δε βρίσκω
ένα παραμύθι να μου πει,
σα γείρω στο μικρό του ίσκιο
πριν ο ήλιος πια χαθεί.
Σ' ένα κόκκινο βαθύ ποτάμι
το 'να του παπούτσι έχασε θαρρείς
σα να γεύτηκε ασπαρτάμη
για τη γλύκα μιας στιγμής.
Με το 'να πόδι να κουτσαίνει
ο διωγμένος βασιλιάς κοιτά
αν η κλεμμένη τους Ελένη
νέα πλώρη του ζητά.
Κι εγώ στο παραμύθι ακουμπάω
σα σε δυνατό κορμό
μα τη λήθη αποζητάω
να ξορκίσω τον καιρό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
