| |
| | Βράχε πανδαμάτωρα ( Σαντορίνη ) |  | | | Σήμερα εν μέσω αφόρητης νοσταλγίας το "πείραξα" και το δημοσιεύω | | |
Μέσα απ΄ τα σωθικά του Αιγαίου αναδύεσε...
Πως να μην είσαι γεμάτη γαλάζια ομορφιά
και περισσή πελαγίτικη χάρη!
Από το ξύπνημα της αφηνιασμένης λάβας γεννήθηκες
και τη δάμασες σιωπηλά μέσα στις φλέβες σου.
Αιχμαλώτησες τη λάμψη της αστραπής
μέσα στα καστανά σου μάτια.
Ο αχός και οι βροντές σού χάρισαν μιλιά.
Ύστερα ο θάνατος απλώθηξε παντού
με μια εκωφαντική, στεντόρεια σιωπή
Όμως εσύ Ορθώθηκες και φώναξες:
“Ε Ι Μ Α Ι ! Ε Δ Ω !”
Ατέρμων κύκλος ήσουν, σχήμα κλειστό.
Με ακρίβεια ξανασχηματίστηκες, έγινες μια αγκαλιά.
Που χωράει μύθους, ημίθεους, θεούς κι ανθρώπους.
Ζήτησες να σου δωθεί απεραντοσύνη, αιωνιότητα
Και για αντάλλαγμα υπάρχεις!
Τα πλακόστρωτα, τα αειθαλή σπίτια σου αγναντεύουν
με περηφάνεια στο αχανές, με αέναες ματιές
μέτοχοι σ΄ενα ορμητικό ταξίδι, ένδοξο, ποντοπόρο.
Βράχε πανδαμάτωρα! Το χρόνο υπέταξες.
Πάνω σου έχει λαξευτεί της ιστορίας η δόξα.
Της αγάπης το αιώνιο, του έρωτα το παράφορο.
Στη γυμνή σου πέτρα της ελπίδας η βεβαίωση.
Πάνω στα βότσαλα σου του σύμπαντος η αλήθεια.
Η ποίηση τελειοποιήθηκε εκεί που σκάει το κύμα.
Το άπειρο συναντιέται εκεί που λυκνίζεται
το θυμάρι και η ρίγανη, καταμεσίς του γκρεμού
φιλώντας τα χείλη του σε μια ευωδιαστή συμφωνία.
Τα μεθυσμένα σου κλήματα καρποφορούν με αναίδεια
αψηφώντας της ελαφρόπετρας το επίμονο ράπισμα
που το σιγοντάρει ένα βενετσιάνικο μαϊστράλι.
Το είδωλό σου ολοφώτεινο καθρεφτίζεται
μέσα στην κατασκότεινη άβυσσο.
Στα σκουρογάλανα νερά χορεύουν χρυσές αντανακλάσεις
που σε γεμίζουν με μία εκτυφλωτική αισιοδοξία
καθώς εσύ αμέριμνη κοιτάζεις κατάματα τον ήλιο.
Όποιος ξαπλώνει στις ταράτσες σου έχει ζέψει τον ουρανό.
Στέκομαι στην κορυφογραμμή σου, νοιώθω μηδαμινός.
Συνάμα ως άλλος Ίκαρος αισθάνομαι έτοιμος να πετάξω
με τα ατσαλένια φτερά που μου χάρισες.
Προσκυνητής σε αρχαίο ναό, γονατιστός σ΄ ευχαριστώ.
Σε ικετεύω να φωλιάσεις βαθιά στη ψυχή μου. Προσεύχομαι:
Άγιο το φώς, 'Αγια η Γη, Άγιος ο αέρας σου
Ελέησον ημάς!
Ο ήλιος υποχωρεί, χαμηλώνει, αργοσβήνει
με ένα άτακτο ροβόλημα στην σίγουρη πορεία του
μάλλον επειδή είναι θαμπωμένος απ’ τη δική σου λάμψη.
Η καρβουνιασμένη καλδέρα σου, σιωπηλή εδώ και καιρό,
ξαποσταίνει από την ανάδρομη διοχέτευση πύρινης ενέργειας.
Και εσύ παραμένεις τόσο αγέρωχα ψηλά!
Εδώ και ώρα έχεις κατατροπώσει τον ήλιο.
Όταν χαθεί εσύ θα παραμείνεις εκεί με φώς περιτριγυρισμένη.
Η σελήνη, τ άστρα θα είναι ακόμα πιο φωτεινά
απ' το απόσκοσμο, το εσώκοσμο, το υπερκοσμικό το φως σου.
Αυτό το φως μου χάρισες κι έγεινα αοιδός σου.
Αθήνα 11/1/1999 2:00π.μ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Αν είσαι εσύ αστέρι εγώ είμαι ουρανός | | | |
|
Απεριόριστος
10-07-2012 @ 23:19 | ποιητική πανδαισία εικόνων, χρωμάτων
και αρωμάτων
ολόφωτο???????? ::theos.:: | | Aris4
10-07-2012 @ 23:21 | ξερεις κατι Κωστα ......
μου φαινεται πως ειμαι ο μονος που δεν εχει παει Σαντορινη ... ::mad.::
το κερατο μου μεσα ::mad.:: | | Vicky mouse
10-07-2012 @ 23:31 | Πανέμορφο Κώστα......................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γεωργία Μαυρονύχη-Μάλτα
11-07-2012 @ 00:10 | Ταξίδεψα στα λόγια σου.. ::blush.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ελένη Αργέστη
11-07-2012 @ 01:08 | Η γη των θεών κι των ημίθεων δεν ήταν δυνατόν να μη σε κάνει ποιητή να την υμνήσεις.Γεννήθηκες σ΄αυτή τη γη κι΄είναι τιμή και περηφάνεια.Μας κατέχει όλους μας και το ζηλεύουνε όλοι κοίταξε τις πατρίδες και θα δεις πως έχεις την καλήτερη!Κάθε σπιθαμή στο χώμα της σπαρμένη με δόξα και τιμή πολύτιμα μάρμαρα, τα θέλουνε!Το πολεμάνε πάντα να τα πάρουνε.Η γη μας κι οι θεοί μας κι εμεις αντιστεκόμαστε!Πολεμάμε και τραγουδάμε γεννάμε ποιητές, ήλιο,και δόξα! Φίλε μου Κώστα μπράβο σου για τη Σαντορίνι σου. ΕΛΕΝΗ ΑΡΓΕΣΤΗ | | Kostas Houston
11-07-2012 @ 01:18 | Κυρία Αργέστη σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα συγκινητικά σας λόγια.
Πάνω από όλα σας ευχαριστώ για τη φιλία σας και για τις συμβουλές που μου δώσατε ώστε αυτό το ποιήμα να γίνει ακόμα καλύτερο. | | Plannet Voice
11-07-2012 @ 07:21 | Φανταστικό ποίημα.........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αστρογιογγι
11-07-2012 @ 08:27 | το θυμάρι και η καπαρη
Ομορφια! ειδα Σαντορινη και μπηκα...
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=88154&hl=Ακρωτηριου
| | Αταξίδευτος
11-07-2012 @ 10:57 | Με Απεριόριστο
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | sofiagera
11-07-2012 @ 11:37 | Όποιος ξαπλώνει στις ταράτσες σου έχει ζέψει τον ουρανό.
Στέκομαι στην κορυφογραμμή σου, νοιώθω μηδαμινός ::up.:: ::up.:: ::up.:: Είναι όλο άξιο του θαυμασμού μας!!!! | | Μαυρομαντηλού
11-07-2012 @ 17:18 | ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ αν και το συγκεκριμμενο νησι μου αρεσει μονο από καρτποσταλ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ο Γέροντας
11-07-2012 @ 18:08 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
