| |
| | Επικήδειος |  | | |
Και κάπου εδώ σκορπίζεται στις χαράδρες της ζωής ακόμη μία ιστορία. Αυτή της περσινής Ξεθωριασμένης Αστερόσκονης.
Έζησε παντού, πάντα με τη σκέψη και πάντα με την Καρδιά της. Πάντα με κεφαλαίο προτιμούσε τη λέξη καρδιά. Έλεγε πως το ‘Καρδιά μου’ είναι σαν να λέμε ‘Ελένη μου’, ‘Άνθρωπέ μου’. Είναι τελοσπάντων ένα αυτούσιο ον, ένα δικό μας πρόσωπο, ίσως και στις σκοτεινές μας στιγμές εκείνο το δυσεύρετο σωσίβιο. Ο Φύλακας Άγγελός μας.
Κι έτσι αγάπησε με όλη την Καρδιά της. Κι ίσως η ανάγκη να αγαπήσει να ήταν τελικά η μεγαλύτερη της φιλοδοξία. Μια έμφυτη ματαιοδοξία, μια έμφυτη αναζήτηση.
Άφηνε στην αρχή το ρήμα θέλω και το ρήμα αγαπώ να συνωμοτούν εναντίον της σαν σύσσωμος κοριός που σιγοτρώει ότι βρεθεί στο πέρασμά του. Όμως ήξερε πως την θάλασσα την είχε μέσα της και κατάφερε τελικά –αγκομαχώντας- να κολυμπήσει.
***********
Και κάπως έτσι, μέσα από την παραπληροφόρηση της λογικής και τις αναποδιές της πρόωρης παρόρμησης, έμαθε να αγαπά εσένα. Ναι λοιπόν, εσένα. Χωρίς το χρυσό περιτύλιγμα του ονείρου, το φανταστικό σπιτάκι που στέγαζε το κάθε σας βήμα.
***********
Τώρα που δεν μπορώ να νιώσω τον ιδρώτα σου να κυλά στο κορμί μου, η καρδιά σου χτυπά σαν φλέβα που σφίζει από έρωτα μέσα στο μυαλό μου.
Τώρα που σε βλέπω από απόσταση δεν χρειάζομαι πια εκείνα τα γυαλιά της πρεσβυωπίας που καταβάθος διαστρέβλωναν την αλήθεια μας.
Σε βλέπω χωρίς τον γκρίζο φακό της ανάγκης. Απαλλαγμένη από την αγωνία του αύριο που σκύβει πάνω απ’την καθημερινότητά μας σαν αχόρταγος γίγαντας. Χωρίς τις έκδηλες προσπάθειες εκφόβισης από τους γύπες που κατά καιρούς τσιμπούσαν τα χέρια, το πρόσωπο, την αξιοπρέπειά μας.
Μέσα στο παραμιλητό της σκέψης που διοχετεύω στο χαρτί όταν δεν μπορώ να αδειάσω τις λέξεις στα αυτιά σου, σκέφτομαι επίσης πόσο πολύ χαίρομαι που μου λείπεις περισσότερο από όσο αντέχω. Στο ‘χω πει πως ο πόνος της έλλειψης είναι σαν κουδουνάκι που μου θυμίζει ακόμα πως υπάρχεις. Κι αφού υπάρχεις, υπάρχω κι εγώ για μας. Κι αφού υπάρχουμε, συνεχίζουν ακόμα οι μέρες να ανατέλλουν.
Τώρα πια δεν ανέχομαι να εισβάλλουν στο παραμύθι μας με αιχμηρά, αποκαρδιωτικά νούμερα. Να μας σουβλίζουν με σκουριασμένα ‘πρέπει’ που μολύνουν τις πληγές μας. Εμείς στο βιογραφικό μας Αγάπη μου θα γράψουμε πως Αγαπήσαμε.
Έτσι γιατί η πραγματική βιογραφία του ανθρώπου γράφεται τελικά με μεγενθυντικά αισθήματα.
Ζω. Είμαι βέβαια μια Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη ολοκαινούρια. Αλλά ζω ακόμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Μαυρομαντηλού
13-07-2012 @ 18:48 | Τώρα πια δεν ανέχομαι να εισβάλλουν στο παραμύθι μας με αιχμηρά, αποκαρδιωτικά νούμερα. Να μας σουβλίζουν με σκουριασμένα ‘πρέπει’ που μολύνουν τις πληγές μας. Εμείς στο βιογραφικό μας Αγάπη μου θα γράψουμε πως Αγαπήσαμε.
Έτσι γιατί η πραγματική βιογραφία του ανθρώπου γράφεται τελικά με μεγενθυντικά αισθήματα.
Ζω. Είμαι βέβαια μια Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη ολοκαινούρια. Αλλά ζω ακόμα.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η ΑΓΑΠΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΕ ΜΕΓΕΘΥΝΤΙΚΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::love.:: | | Μαυρομαντηλού
13-07-2012 @ 18:48 | Όσο για τον τίτλο, δεν επαληθεύεται ευτυχώς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
