| |
Μια άσχημη ξημέρωσε ημέρα
μέρα μουντή που στην ψυχή μου βρέχει
τα μάτια μου θολώνουν στον αέρα
που απ' το παράθυρό μου μανιασμένος μπαίνει.
Τα μάτια μου βουρκώνουν στα βουβά
κι ένας δάκρυ περπατά στο μάγουλό μου
τόσα όνειρα πήγαν χαμένα πια
αφού δεν έχω δίπλα μου κανέναν, μόνο τον εαυτό μου.
Σαν άγγελος που έπεσε στη γη
η φωτογραφία μας το χέρι μου ακουμπά
αχ είσαι όλα αυτά που δεν χωρά η λογική
γιατί μόνο εσύ ζεις στην άδεια μου καρδιά.
Τη φωτογραφία μας κοιτώ για άλλη μια φορά
και στο χαμόγελό σου ο καημός μου σβήνει
να σε είχα πάλι έστω για λίγο αγκαλιά
να νιώθω την ψυχή μυ να ραγίζει.
Μόνο εσύ υπάρχεις πια για μένα
μόνο εσύ και το γέλιο των χειλιών σου
μόνο τα μάτια σου που είναι διψασμένα
μόνο εσύ και η φωλιά των άγιων των χεριών σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
