Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132254 Τραγούδια, 269901 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σαν να 'χω αποκοιμηθεί
 όταν βρω ένα ρυθμό δικό μου, που μου αρέσει γράφω συνέχεια πάνω σ' αυτόν, ελπίζω να μην είναι μονότονο...
 
Δεν είσαι μόνο μια συνήθεια
είσαι μια θάλασσα πλατιά
δεν φυλακίζεσαι σε δίχτυα
δεν πιάνεσαι με πετονιά

Θα πιω τα δώδεκα φεγγάρια
κι όταν μεθύσει το μυαλό
θα ψάξω της ζωής τα χνάρια
μες του κορμιού σου το βυθό

Βαθιά νερά η αγκαλιά σου
με δίχως σκάφανδρο βουτώ
να εξερευνήσω μια σπηλιά σου
και το οξυγόνο ας στερηθώ

μοιάζει ο θάνατος του ύπνου
γι' αυτό να μη μου λυπηθείς
θα 'ναι αν πεθάνω στο κορμί σου
σαν να χω απλά αποκοιμηθεί…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
ftx
13-12-2005
μα γιατί τόση ανασφάλεια τελευταία ρε Χρήστο; ό,τι σου βγαίνει, όπως σου βγαίνει...
χρήστος
13-12-2005
έχεις δίκιο Ευτύχη, χαρακτηριστικό μου η ανασφάλεια... καλημέρα και σ' ευχαριστώ...
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
13-12-2005
Καλημερα Χρηστο !!!! Παρα πολυ ομορφο !!!!!
Ανώνυμο σχόλιο
13-12-2005
Απλά τέλειο... και με πρόλαβες (σαν σκέψη) στην τελευταία στροφή!!!
MARGARITA
13-12-2005
Πολύ , πολύ, πολύ όμορφο!!!!!!
Ευτυχία
13-12-2005
συμφωνω με την Μαργαριτα!
elena
14-12-2005
Πάρα πολύ τρυφερό, υπέροχο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο