| |
Σου στρωσα σατέν σεντόνι
κι άσπρο κατωσέντονο,
νιώθω απόψε τόσο μόνη
κι ούτε 'να τηλέφωνο.
Με ξεχνάς δεν σε πειράζει
κι όλο χάνεσαι
νοιώθω απόψε τόσο μόνη
μα δεν νοιάζεσαι.
Το σεντόνι μου διπλώνω
και μαλλώνω το βοριά,
τρίζει η πόρτα και νομίζω
την ανάσα σου κοντά.
Ποιός Βαρδάρης σε φυσάει
και σκορπίζεσαι,
ποιός αγέρας δεν φυσάει
κι εμφανίζεσαι.
Να του πω να σταματήσει
να σου πει να εμφανιστείς
τρίζει η πόρτα και νομίζω
πως ξανάλθες να με δεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
