| |
Της νύχτας τ' αξημέρωτα φεγγάρια
χορεύουν σιωπηλά μες το κενό
και η καρδιά μου γίνεται κομμάτια
δίχως της καρδιάς σου τον καρπό.
Θυμάμαι μια φορά που μου γελούσες
κι ο κόσμος τότε μου φαινότανε μικρός
την αγάπη μου για σένα δεν τη χωρούσε
δεν ήταν μάτια μου τόσο δυνατός.
Τα μάτια σου μαγεύουν κολασμένους
που χάνονται στις πύλες της αβύσσου
χορεύονται σε δρόμους σκλαβωμένος
με τη λαχτάρα να βρεθούν μαζί σου.
Μια αγάπη κρύβεται στα δυο σου χέρια
που μένει και ανθίζει ζωηρή
στην ψυχή σου ανθούν χιλιάδες καλοκαίρια
που δεν τα φτάνει τ' ουρανού η σιωπή.
Της νύχτας τ' αξημέρωτα φεγγάρια
τη ζωή μου στα δύο κόβουν
δεν ζω χωρίς τα δικά σου χάδια
δεν κοιμάμαι χωρίς τον δικό σου στεναγμό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
