| |
Έγδυσα τα όνειρα μου...
ξυπόλητος στις σάρκας σου το μονοπάτι...
βυθιζόμουν στον ωκεανό...
άντεχαν οι ανάσες...
ως τον πυθμένα...
εκεί εξερευνούσα τον μυστικό από-ηχο...
είναι το καλοκαίρι ορφανό...
άδειες οι παλάμες...
στεγνός ο λαιμός...
κι εμείς...
κρυφο-κοιτάζουμε...
άπληστοι ή φοβισμένοι...
αδιάφοροι ή εγκρατείς...
κι οι υπο-σχέσεις που δανείζαμε σε κάθε ανατολή...
που χαρτογραφούσαμε τις άκυρες νύχτες...
δεν χωρούν στα συρτάρια μας...
εκτοξεύονται ξέφρενοι πίδακες...
Ψυχή μου δεν αντ-έχουμε...
δεν μας χωρά άλλη αναμονή...
μας περι-μένει το καλοκαίρι...
μας καρτερεί η Ζωή...
ήδη αργήσαμε...
Ψυχή μου...
Εσύ...
Στέλιος Κ.
Το έγραψα...
μην ρωτάς ποτέ το γιατί...
παίζοντας με τα σημεία τις στίξης...
της δικής μας αναμονής...
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
