| |
Δεν αντ-έχεις εμπειρίες….
άγνωστες οι αναρριχήσεως στις οροσειρές…
σε μιαν άκρη της παραλίας θωρείς ένα νησί…
αρνείται η ύλη να το κατακτήσει…
η όραση θολή…
τρεμοπαίζει μ’ ένα κόκκο της ακτής…
φοβάσαι να περάσεις ανά-μεσα σε χρυσοκίτρινα στάχια…
περ-πατάς από ανία…
σχηματίζοντας άθλιους κύκλους στο πεζοδρόμιο…
φυλακίζεις στην σκέψη τα τολμηρά όνειρα…
τρέμεις ν’ σκίσεις την φλέβα σου…
να αισθανθείς το μείζον της ηδονής…
στην θέα από λίγο αίμα…
που σου χαρίζει ζωή…
στην καταιγίδα κρύβεσαι…
κάτω από μια άθλια ομπρέλα…
χωρίς να γνωρίζεις το δάκρυ του Θεού…
δεν αντάμωσες την θλίψη…
τσαλάκωσες το χαμόγελο…
αγνόησες τον πόνο…
σκόρπισες την αγάπη…
τσουβάλιασες τον έρωτα…
θρυμμάτισες το μεγαλείο της Ψυχής…
Κρυμμένος στο νεοκλασικό σου σπίτι…
δεν έφθασες ποτέ στην Πόλη…
να θαυμάσεις την δική μας Αγιά Σοφιά…
δεν επι-σκέφτηκες την Αλεξάνδρεια…
όταν αναγεννούσαν πολιτισμούς οι Έλληνες…
δεν σκαρφάλωσες τον Ταΰγετο ούτε μια φορά…
που η σοφία ακτινοβολεί σαν ευωδιά…
αλυσοδεμένη η ύλη σου…
σκοτεινιασμένη η μνήμη σου…
καρτερώντας τον θάνατο…
αγκαλιά σε μια άθλια σκοπιά…
Μικρό…
μίζερο…
σακάτικο…
«ανθρωπάκι»…
μην τολμήσεις…
μην ψελλίσεις…
μην μολύνεις…
την παρακαταθήκη…
της δικής μας Ιθάκης…
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
