| |
Γύρω μας στήθηκαν οθόνες απ’ το μέλλον
φωτιές, λιμοί, κατακλυσμοί και άλλο τι…
Η γειτονιά μας που τη ‘λέγαν, των αγγέλων
τώρα γειτνίασε με κόλασης ακτή.
Παραπονιέσαι, δεν σου δίνω σημασία
και απ’ έξω ο κόσμος σαν καμίνι που όλο βράζει…
Πόσα τιμάρια ζητάς αθανασία;
Δρεπάνι ο θάνατος για ό,τι ωριμάζει!
Έχω έναν άγγελο, τον λέω μακελάρη
αφού διαβόλους μαχαιρώνει κάθε βράδυ.
Κι αυτό το κόκκινο που μάτωσε φεγγάρι
το αίμα του στάζει στην ψυχή μου με τ΄αλφάδι.
Μα εσύ που ήσουν από πάντα ξεχασμένος
τώρα ζητάς να εξαφανίσω τους λωτούς…
Μισός στο μίσος σου κι ολόκληρος στο μένος
πώς να αγαπήσεις τους κρυμμένους μου εαυτούς;
Σιώπα κι ησύχασε ο κόσμος μας τελειώνει
κι ο άγγελος σου διασκεδάζει στα ερείπια…
Η Δουλτσινέα αυτοκτονεί απ’ το μπαλκόνι
και γέροι γίνανε τα όνειρα τα νήπια.
Σιώπα κι ησύχασε, τα μάτια σου πια κλείσε.
Ίσως δεν πρέπει την αλήθεια να κοιτάξεις!
Ήσουν, απόμεινες και πάντοτε θα είσαι
αυτός που αρνήθηκε τον κόσμο σου να αλλάξεις!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
